افسر کرمانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا هست جهان تو را جهانبانی باد</p></div>
<div class="m2"><p>این دولت و جاه بر تو ارزانی باد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بدخواه تو چون غنم به عید قربان</p></div>
<div class="m2"><p>از تیغ اجل همیشه قربانی باد</p></div></div>

شمارهٔ ۲۰

تا هست جهان تو را جهانبانی باد
این دولت و جاه بر تو ارزانی باد
بدخواه تو چون غنم به عید قربان
از تیغ اجل همیشه قربانی باد

هوش مصنوعی: این شعر آرزوی خوشبختی و عظمت برای فردی است. شاعر امیدوار است که تا زمانی که جهان برقرار است، این شخص رهبری و دولت را داشته باشد. همچنین به این نکته اشاره می‌کند که دشمنان او همچون قربانی‌ها در عید قربان، همواره در معرض خطر مرگ و شکست قرار دارند.

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

هوش مصنوعی: تا زمانی که این دنیا هست، همیشه تو را مانند یک حاکم ببیند و این جایگاه و قدرت به تو عطا شود.

تا هست جهان تو را جهانبانی باد

این دولت و جاه بر تو ارزانی باد

هوش مصنوعی: بدخواه تو مثل گوسفندانی است که در روز عید قربان به دست تقدیر قربانی می‌شوند.

بدخواه تو چون غنم به عید قربان

از تیغ اجل همیشه قربانی باد

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده