افسر کرمانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر بنده که بر در تو دربانی کرد</p></div>
<div class="m2"><p>حاتم صفت آغاز زرافشانی کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گسترده فلک چو خوان احسان تو دید</p></div>
<div class="m2"><p>صد ثور بجای بره قربانی کرد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۸

هر بنده که بر در تو دربانی کرد
حاتم صفت آغاز زرافشانی کرد
گسترده فلک چو خوان احسان تو دید
صد ثور بجای بره قربانی کرد

هوش مصنوعی: این شعر به ستایش خداوند اشاره دارد و از صفات او سخن می‌گوید. شاعر می‌گوید که هر کسی که به درگاه خداوند نزدیک شود، مانند حاتم طایی، سخاوتمندانه عمل می‌کند. همچنین، وقتی آسمان گسترده‌ای از احسان خدا را می‌بیند، به حسوده‌ای می‌پردازد و قربانی بیشتری نسبت به بره تقدیم می‌کند. در واقع، شاعر برکات و بزرگی خداوند را توصیف می‌کند و تأکید دارد که انسان‌ها به خاطر این فیض و رحمت باید به او نزدیک شوند.

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: هر کسی که در مقابل در تو خدمت کند، مانند حاتم طائی با سخاوت و بزرگواری، از خود نور و روشنی می‌تاباند.

هر بنده که بر در تو دربانی کرد

حاتم صفت آغاز زرافشانی کرد

هوش مصنوعی: آسمان مانند سفره‌ای پر از نعمت‌های تو را مشاهده کرد و به جای بره، صد گاو نر را برای قربانی تقدیم کرد.

گسترده فلک چو خوان احسان تو دید

صد ثور بجای بره قربانی کرد

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده