افسر کرمانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا نرگس تو عقیق سان گشته برنگ</p></div>
<div class="m2"><p>زاین واقعه ام چو غنچه دل آمد تنگ</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از سرخی چشم خویش در رنج مباش</p></div>
<div class="m2"><p>آلوده به خون شوند ترکان گه جنگ</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 13393 - افسر کرمانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

تا نرگس تو عقیق سان گشته برنگ
زاین واقعه ام چو غنچه دل آمد تنگ
از سرخی چشم خویش در رنج مباش
آلوده به خون شوند ترکان گه جنگ

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی نرگس (که نماد عشق و معشوق است) اشاره می‌کند و از تأثیر آن بر دلش صحبت می‌کند. او می‌گوید که دلش به خاطر این زیبایی و عشق به تنگی آمده و از درد و رنجی که به خاطر عشق تجربه می‌کند، گله می‌کند. همچنین به خطراتی که از جنگ و خشونت وجود دارد، اشاره می‌کند و هشدار می‌دهد که عشق نباید موجب آلودگی و آسیب شود.

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبای تو مانند سنگ عقیق شده است و من به خاطر این واقعه، مانند غنچه‌ای دل‌تنگ و فشرده شده‌ام.

تا نرگس تو عقیق سان گشته برنگ

زاین واقعه ام چو غنچه دل آمد تنگ

هوش مصنوعی: از سرخی چشم خود درگیر درد و رنج نباش، زیرا وقتی که خون جاری شود، ترک‌ها در میدان نبرد دچار مشکل خواهند شد.

از سرخی چشم خویش در رنج مباش

آلوده به خون شوند ترکان گه جنگ

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده