هوش مصنوعی: آقا محمد جعفر، تو که از ابتدای زندگی‌ات احساس مردانگی و مهربانی به دیگران در وجودت نهفته است، در هر لحظه و هر جا تجلی می‌یابی.

هوش مصنوعی: برای گشودن دروازه‌ی دارالضرب این سرزمین خوشبخت، دست نقره‌ای تو واقعاً کلیدی محکم و قابل اعتماد است.

هوش مصنوعی: تو هیچگاه از احوال من نمی‌پرسی که این دوست شریف کجا به سر می‌برد، چه می‌کند و با کی هم‌صحبت است.

هوش مصنوعی: روزها در حالی که سالم و درست‌اند، یا در بند درد و رنج هستند، شب‌ها یا در حال شادی‌اند یا غمگین به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: اگرچه با دوستان قدیمی‌ات رابطه نزدیک و صمیمی نداری، اما گاهی لازم است که از حال و احوال آن‌ها باخبر شوی.

هوش مصنوعی: هرگز فکر نمی‌کردم که تو تا این حد به من اهمیت نمی‌دهی. بارها به تو می‌گفتم که مهربانی‌هایت همیشگی است.

هوش مصنوعی: تویی که خود را آزاد می‌دانی، اما وفاداری‌ات به وضوح مشخص نیست و محبتت هم چندان روشن نیست. گردون و آسمان نمی‌تواند بگوید که من مثل تو، آزاد و بی‌قید و شرط هستم.

هوش مصنوعی: اگر به من لطفی کردی، آن لطف این است که اهل فضیلت و شایستگی را به خوبی بشناسی و درک کنی که چنین افراد با ارزشی کمیابند.

هوش مصنوعی: شما مانند دیگر مردم نیستید که هر گوساله‌ای را از روی ظاهرش بشناسند؛ بلکه شما به چیزی فراتر از ظواهر توجه دارید و درک عمیق‌تری از موجودات دارید.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند قارون ثروت خود را زیر خاک پنهان کند، او جزو بخشندگان نیست. اما کسی که ثروت و خاکش یکسان باشد و در حقیقت به دنیا وابسته نباشد، او در نظر جهان، انسان بخشنده‌ای است.

هوش مصنوعی: سازندگی و آبادانی دل، کاری است که آزادگان انجام می‌دهند، اما کسانی که فقط به ظواهر می‌پردازند، به مانند افرادی بی‌ارزش و پست هستند.

هوش مصنوعی: شیخ شیرازی درباره‌ی خودش می‌گوید که مانند زلف یار که در هم و آشفته است، روش زندگی و کارهای او نیز به همین صورت پریشان و بدون نظم است.