هوش مصنوعی: ابرهای بهاری دوباره بر روی چمن باران می‌بارند و بوستان از وزش نسیم صبحگاهی پُر از راز و زیبایی می‌شود.

هوش مصنوعی: امشب ای بنده، خواب را به خودت راه بده، زیرا آن دختر با موی سیاه، اشک‌هایش مانند یاقوت و زیبا از چشمان بیداران ریخته است.

هوش مصنوعی: لب‌های تو به زیبایی لعل تبدیل شده و گل‌های لطیف به خاطر اشک‌های فراوانی که از چشمان من ریخته، سیراب شده‌اند. این اشک‌ها ناشی از غم و درد دل من است.

هوش مصنوعی: لبت به آرامی به بوسه‌ای پاسخ داد که مثل جرعه‌ای بود که به طور پنهانی بر آتش درونی ما ریخته شد.

هوش مصنوعی: تمام شب به خاطر غم چهره تو، اشک‌هایم در چشمانم جمع شده و دل یارم به زحمت افتاده است.

هوش مصنوعی: از دوری لبان تو و به خاطر پیچیدگی‌های زلفت، دل من مانند زهر تلخی شده و به درون دهان ماری افکنده شده است.

هوش مصنوعی: در مجلس، ساقی با حیرت به من نگاه کرد، زیرا در جام باده، هم شراب و هم خون من را به یک اندازه ریخت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که من از عشق محبوبم دور هستم، احساس می‌کنم که دلم به اندازه یک موی نازک و بی‌اهمیت پراکنده و آشفته است.