هوش مصنوعی: به جز سرزمین عشق، هیچ سرزمینی در دنیا وجود ندارد و جز خدمت به محبوب، هیچ قدرتی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: من قلبم را به زلف افعی‌مانند تو می‌سپارم و در خیالات مجنون‌وار خود غرق شده‌ام، و هیچ مشاوره‌ای ندارم که بخواهم به آن تکیه کنم.

هوش مصنوعی: از مهربانی‌ات مرا دلخوش کن و غصه‌ام را کم کن، زیرا من به خاطر تو اسیر شدم و از تو کمکی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: این جایگاهی نیست که بتوانم در آن به آسمان برآیم؛ تنها در قدم‌های تو، به خاک شدن اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: به عشق و ارتباط تو توجه کن، که این برای من، انسان فقیر، بزرگ‌ترین خوشبختی است؛ خوشبختی‌ای که در آن خبری از مشکلات زندگی و فقر نیست.

هوش مصنوعی: تنها در برابر قدم‌های او، تاج و تخت درگاهش برای من بی‌اهمیت است و برایم مسئله‌ای ندارد.