هوش مصنوعی: ما در آسمان مانند کنگر یا گلی هستیم که به زیبایی و هنری که داریم معروف هستیم. کیوان یا زحل در آسمان نماینده و نگهبان کلام و هنر ما نیز هست.

هوش مصنوعی: نظم و ترتیب آثار ما از زیبایی ستاره‌ها بیشتر است و روشنی آن از درخشش عطارد هم واضح‌تر و آشکارتر است.

هوش مصنوعی: نظم و ترتیبی که در فکر ایجاد می‌شود، زمانی به وجود می‌آید که احساس دوگانگی در درون ما به وجود آید. این احساس از برکت محبت و عشق به دوست و همچنین از بیان و بیان‌گری ما ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: تیغی که با آن سخن از دل را می‌گشاییم، به دشمن ما بگو که آن، قدرت کلام ماست.

هوش مصنوعی: آتش افروزی که هر چیز خشک و تر را می‌سوزاند، نمایی از طبیعت خنجر آتش‌فشان در وجود ماست.

هوش مصنوعی: وقتی در وصف محبوب خود سخن می‌گوییم و احساسات و محبت‌مان را برای او بیان می‌کنیم، کلمات و نوشتار ما به نوعی نماد و نشانه‌ای از مقام و منزلت خود ما می‌شود.

هوش مصنوعی: پایه و اساس هویت ما، در پی نزدیکی با دوست گم شده است و این که در ساختار زندگی‌مان، نشانه‌ای از او وجود دارد، همچون نگینی در فضای بالا.