هوش مصنوعی: ساقی، بلند شو و غم روزگار را از دلم دور کن. نگذار که دنیا مرا غمگین کند و بیا جام را بچرخان.

هوش مصنوعی: بدن تو از گل یاسمن نرم‌تر است و حیف است که آن را در زیر لباس پنهان کنی.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، لطف و بزرگواری کن و زهر و شیرینی را همزمان به کام ما بریز. یعنی از تو انتظار دارم که با لب‌های زیبا و شیرین خود، به ما محبت کنی و از دشنام و توهین بپرهیزی.

هوش مصنوعی: موها و چهره‌ات روز و شب را نشان می‌دهد، تعجب می‌کنم اگر باور نداری. به آیینه نگاه کن و از صبح، شب را مشاهده کن.

هوش مصنوعی: ای سرو با قامت زیبا و چهره ماه مانند، مو و چهره‌ات به قدری جذاب است که هم زیبایی و هم زشتی را در خود دارد؛ به طور شگفت‌انگیزی هر دو را در کنار هم جمع کرده‌ای، هم ویژگی‌های کفر و هم صفات ایمان.

هوش مصنوعی: ای سرو زیبای با موهای مشکی، وقتی زلف‌های تو را به جلو افشاندی، دیگر از ما صبر و آرامش نخواهی دید و دل ما نیز نخواهد خواست که آرامش پیدا کند.

هوش مصنوعی: با ناتوانی از تو خواهش می‌کنم، ای سرددل، چرا باید مرغی که در دام تو افتاده را در قفس بکشی؟