هوش مصنوعی: به صیاد بگو که دانه ما را در دام بریزد، شاید پرنده‌ای دیگر داستان ما را بشنود.

هوش مصنوعی: من در بند و زنجیر افتاده‌ام، مانند نی که آتش غیرت درونش شعله‌ور است و به خاطر این آتش، شمع زندگی دیگری می‌سوزد و پروانه‌ام را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: حریفان در حال نوشیدن و لذت بردن از جام پر از شراب‌اند، و من در حیرت هستم که تا چه زمانی باید به ساقی نگاه کنم که پیمانه ما خالی است.

هوش مصنوعی: از زهد و خودداری و عقل بیش از حد خوشحال نباش؛ نوشیدنی می بیاور که این ویرانی در نهایت خمخانه ما را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر در هر جایی مجنون و دیوانه‌ای وجود دارد، ای خدا، بهتر است که دل ما را هم به زنجیری ببندی.

هوش مصنوعی: در این دنیای مادی که همه چیز بر پایه آب و خاک ساخته شده است، مردم به خاطر ناراحتی ما، تلاش کرده‌اند و به پای همت آمدند تا کلبه ویران ما را آباد کنند.

هوش مصنوعی: این همه بیگانگی و دوری از کسی که بر ما تسلط دارد، تا کی ادامه خواهد داشت؟ چه روزی خوشی خواهد بود که او، بیگانه ما را آشنا کند.