هوش مصنوعی: در آن باغی که پرندگان زیادی از قفس آزاد می‌شوند، هر یک از آن‌ها با نوک خود مانند برگ‌های گل زخم‌های خود را به همراه می‌آورند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم این فضای سرسبز و شادی که می‌بینم چه جایی است، ای کاش باغبان می‌توانست صدای زیبای این هزار گل را بشنود.

هوش مصنوعی: من آن پرنده‌ای هستم که در باغی زیبا زندگی می‌کنم، جایی که خون بلبل‌ها به اندازه آب جاری در آبشارش است.

هوش مصنوعی: عشق باعث می‌شود که تیرگی و ناامیدی در دل عاشق بیشتر شود، مگر اینکه روشنایی چهره معشوق همچون شمعی، شب‌های تاریک او را روشن کند.

هوش مصنوعی: تنها کسی که دلش سنگین بود ما را کشت و رفت. بعد از اینکه ما را کشت، نمی‌دانم چطور به دنبال شکارش می‌رود.

هوش مصنوعی: در خیابان دوست، من مانند یک پیام‌آور بی‌خانمان هستم که به خاطر ناشناخته بودن محیط، از سرزمین خود بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: دل من که با دیدن زیبایی تو روشن و متحیر شد، وقتی به سرنوشت آن دل بی‌خبر نگاه کردم، مثل لحظه‌ای بود که بخت من به محض دیدن موها و زیبایی تو دچار تغییر شد.