هوش مصنوعی: ما به خاطر عشق، پا به راه دشواری گذاشته‌ایم و از مسیر آرامش و راحتی دور شده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما آرامش و آسایش خود را به موجودی افسانه‌ای سپرده‌ایم، و صبر و سکون خود را در سایه موجودی زیبا و لطیف قرار داده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به زلفی که در آن موهای پیچیده است، گرفتار شده‌ایم و اکنون به پای آن زلف ایستاده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در تمام عمر هیچ گام مثبتی برنداشته‌ایم و این اولین گام است که به خوبی برداشته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به یاد دوست، تمام شب را تا سحر در حال شادمانی و خوش‌گذرانی سپری کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: هر شب به یاد آرزوی دو مرجان قرمز او، بر روی کهربا دو رشته مروارید قرار داده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما محبت و عشق دوست را با ارزشی بالا تشبیه کرده‌ایم، در حالی که خودمان چیزی ناقص و بی‌ارزش داریم که آن را بر روی ترازو قرار داده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما مانند بلبلانی هستیم که هیچ صدایی از ما نمی‌آید و تنها به خاطر زیبایی و سکوت آن دو لعل گرانبها در لب‌هایمان، خاموش مانده‌ایم.

هوش مصنوعی: یک شب را در کلبه عاشقان بگذران و ببین که چطور به خاطر غم عشق، سرهایمان را بر زانو گذاشته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما با یاد آن عزیز آرامش داریم، چرا که از چهره‌اش در دل‌مان اثری به یادگار مانده است.