هوش مصنوعی: حیدر، پسر صفدر علی، پادشاهی با وقار و نفس پیامبر احمد، همسر فاطمه زهرا و درباری برای هفت و چهار (اشاره به امامان).

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و روشنایی وجود الهی اشاره دارد. شاعر از منبع نور و جمال خداوند سخن می‌گوید و به این نکته اشاره دارد که این نور، اسرار دنیا را برای انسان آشکار می‌کند و جلوه‌ای از عظمت و زیبایی پروردگار را به نمایش می‌گذارد. به طور کلی، شاعر به رابطه عمیق و معنوی انسان با خدا و شناخت و درک زیبایی‌های الهی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: خداوندی که اگر حجابی از وجود را کنار بزند، در عالم وجود به وضوح نمایان می‌شود و همه چیز در واقعیت‌اش مشخص می‌گردد.

هوش مصنوعی: آن پادشاه بزرگ و والا به درگاهش آمده است و غبار درگاهش مانند کحل برای چشم‌هاست و زیبایی او، مانند زینتی برای آسمان‌هاست.

هوش مصنوعی: اگر نگاهی از آفاق به ما بیفتد، مهربانی و لطف آن می‌تواند روح و جان ما را از جسم به طور کامل جدا کند و ما را به سوی دیگری بکشاند.

هوش مصنوعی: دوحه دین از نسیم بخشش او جان گرفت و بر درخت توحید از عطر محبت او بارور شد.

هوش مصنوعی: ای خدمتگزار درگاه او، سرور و پادشاه واقعی عالم به درگاهش آمده است و در این دو جهان، او است فرمانروای بزرگ.

هوش مصنوعی: چرخ زمان به خاطر مقام و جایگاه بلند درگاه او شکسته و به همین دلیل، عرش آسمان به زیبایی و شکوه او افزوده شده و دربارش از عظمت و جلا پر شده است.

هوش مصنوعی: نافه آهوی چین که در نزدیکی مسیر او قرار دارد، به زیبایی و دلربایی می‌بالد و در مقابل خاک جایی که او زندگی می‌کند، احساس شرمساری می‌کند. بوی مشک او نیز همانند صدای ضرب و موسیقی به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: یک بار می‌گویند که ابراهیم خلیل (ع) بت‌پرستی را دعوت کرد و او را به مهمانی دعوت کرد و با او همراه شد.

هوش مصنوعی: وقتی از باور و دین او مطلع شد، بدون اینکه چیزی بخورد، آن فرمانروای بزرگ او را به طور ناامیدانه و با ظلم و بی‌رحمی از در خود بیرون کرد.

هوش مصنوعی: درباره‌ی احسان و بخشش تو، مخلوقات گوناگون از جمله پرندگان و وحش، از سفره‌ی نعمت تو بهره‌مند می‌شوند. حتی موجودات کوچکی مثل مور و مار نیز از فیض و برکات تو سهم می‌برند.

هوش مصنوعی: اگر فرمان تو نبود، هیچ چیزی در این جهان به حرکت درنمی‌آمد؛ نه آب جاری می‌شد، نه باد می‌وزید، نه خاک برجا می‌ماند و نه آتش می‌افروخت.

هوش مصنوعی: دست توانای خداوند، فرشی زیبا برای درگاه تو بافته است، گویی این پرنده آبی رنگ بدون هیچ رشته و تار است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دشمنان تو به خاطر کینه تو خون بریزند، روز و شب به خاطر این موضوع بر فراز آسمان در چرخش هستند و مسیر ثابت و استواری را دنبال می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر خشم تو به سمت بهشت بیفتد، ذره‌ای از محبت تو می‌تواند به دوزخ برود.

هوش مصنوعی: بهشت مانند یک گلزار زیبا خواهد شد، همان‌طور که جهنم پر از آتش و شعله خواهد گردید.

هوش مصنوعی: هر جا که نگاه می‌کنم، زیبایی تو مشهود است؛ در هر بلندی و پایینی، همواره در جلوه‌گری و زیبایی‌ات چیزی می‌بینم که مرا مجذوب می‌کند.

هوش مصنوعی: شمع محبت به خاطر درخشش چهره تو روشن و پرآتش شده است و چشمان ابر هم به خاطر باریدن دست تو، پر از اشک شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر از نفس تو بهره‌مند شوم، بهار نوروزی نخواهد کرد، زیرا تو در بهار، به دنیا آسیب‌دیده غیرت و حیا بخشیدی.

هوش مصنوعی: در خیال عظمت و شکوه تو، چگونه می‌توانم به یاد بیاورم که خورشید شرق، همچون میخ، بر درِ کاخ تو قرار دارد؟

هوش مصنوعی: دریای محبت و ثنای تو بسیار عمیق و گسترده است؛ چرا که غواص اندیشه‌ام از عمق و گوشه‌های آن بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: در دریا بخشندگی‌ات یک صدف وجود دارد که مانند آسمان، از ستاره‌هایش، گوهرهای درخشان بی‌شماری را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: ای داور، چون وصف کردن ویژگی‌های تو برای من ممکن نیست، بهتر است فقط یک روایت از ابتدای کار را بیان کنم.

هوش مصنوعی: آن کسی که در میان جان‌ها، بزرگ و پرسلطنت است، که خدمتگزار توست و آن که در قلب‌ها خادمی برای توست، در حقیقت پیشکار و دستیار تو محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: پادشاهان در هر وقت صبح و شب در برابر درگاه تو سر فرود می‌آورند و خاکی که زیر خرگاه توست، نشانه‌ی بزرگ‌منشی و مقام تو است.

هوش مصنوعی: پرتو خورشید به خاطر چهره درخشان تو نمایان است و شکوفایی و زندگی درخت هستی به خاطر قامت استوار و موزون تو به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: اگر در ذهنت تصویری از تغییر در سلطنت یا حکومت بیفتد، حتی در خیال تو نیز انقلاب زمان برپا خواهد شد.

هوش مصنوعی: عالم هستی به واسطه فرمان تو آرامش می‌یابد و زمین نیز با اراده تو نظم و دوری پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو مانند سرو بلند و زیبا نبود، یا اگر چهره‌ات از پس پرده گل نمایان نمی‌شد، زیبایی‌ات چه از کجا نمایان می‌شد؟

هوش مصنوعی: کی کسی که در اطراف درخت سرو در گل و گِل فرو رفته، می‌تواند در پای خارهای باغ گل، آهنگ سرودن سر دهد؟

هوش مصنوعی: تو که با لطف و مهرت، جانم را گلزار ساخته‌ای و وجودم را سروخیز کرده‌ای، وای از آنکه با محبت‌هایت، باغ دل من به لاله‌زار تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که قدیسین نتوانند به درگاهت وارد شوند و ای کسی که فرشتگان مقرب نتوانند به حضور تو بیایند.

هوش مصنوعی: این روز شادی و جشن برای توست و هر یک از عزیزان، برای گرامیداشت این روز خوشایند، هدیه‌ای را در دست دارند.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و ارزشمندی یک اثر ادبی اشاره دارد. شاعر از یک مروارید سخن می‌گوید که نشان دهنده‌ی هنر و خلاقیت اوست و آن را به عنوان هدیه‌ای گرانبها معرفی می‌کند. این اثر نمایانگر زیبایی و شکوهی است که مانند یک گنجینه ارزشمند باید پاس داشته شود.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه می‌دانم این هدیه به تو نمی‌رسد، اما از مقام تو آگاه هستم و می‌دانم که این نذری که آورده‌ام، در شأن و منزلت تو نیست.

هوش مصنوعی: هر چه که دارم در دستانم جز نافرمانی و گناه نیست. اگر هم چیزی داشته باشم، فقط دل شکسته و چشمی پر از اشک است.

هوش مصنوعی: هر کس را که می‌بینم شاد و خوشحال زندگی می‌کند در کوی تو، جز من که در این میان بیچاره‌ام و گناهی دارم که از حد گذر کرده است.

هوش مصنوعی: بی‌نهایت افسوس می‌خورم اگر خطاهایم را ببخشی و اگر بخواهی اشتباهات گذشته‌ام را به حسابم بگذاری.

هوش مصنوعی: اگر به من لطف کنی و نگاهی به سوی من بیندازی، چون من جز احسان و نیکی از درگاه تو امیدی ندارم.

هوش مصنوعی: من از نعمت و لطف تو در بالاترین مقام‌ها و در بهترین مکان‌ها قرار می‌گیرم، اما از خشم تو در پایین‌ترین جایگاه و در بدترین شرایط نجات نخواهم یافت.

هوش مصنوعی: هرچند می‌دانم که پایان نعمت‌ها و بخشش‌های تو مشخص نیست، اما اگرچه پادشاهی در سرزمین تو وجود ندارد، اما نعمت‌های تو بی‌حد و حصر هستند.

هوش مصنوعی: اما من دلی پر از درد دارم، چون نمی‌دانم چرا همیشه در حضورت رنگم زرد و شرمنده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نام خوشی و شادمانی در این دنیا وجود دارد، آثار غم و اندوه نیز در روزگار باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: دوستانت همیشه در شادی و خوشبختی باقی بمانند و دشمنانت هر لحظه با مشکلات و سختی‌ها مواجه شوند.