هوش مصنوعی: در صبح زود، مردی پیام‌آور از سمت دل‌دارم به سوی من آمد و پیامش خوشحال‌کننده بود و از آن سرزمین خوشبختی خبر می‌آورد.

هوش مصنوعی: من جانم را برای آن فرشته نجات، که با ورودش، زندگی و روح تازه‌ای به من بخشید، فدای او کردم.

هوش مصنوعی: اگر در عشق آبرویم برود، چه ناراحتی‌ای دارد؟ چون اشک‌هایم، به نوعی دوباره بر زندگی‌ام رونق می‌دهند.

هوش مصنوعی: دور زمان به خاطر رازهای پنهانی‌ام پرده‌اش را کنار زد تا اینکه در دل ماه مهر، کسی که در دلش برای من محبت و عشق دارد، خود را نمایان کرد.

هوش مصنوعی: ای کاش که در زمان جدایی، او هم به وصالم می‌رسید. او که در هر مشکل و در هر مرحله‌ای از عشق، همواره یار و پشتیبان من بوده است.

هوش مصنوعی: مدعی به خود می‌بالید که مرد میدان عشق است، اما در حقیقت دروغ‌گو بود. وقتی پای عمل به میان آمد، نتوانست در عشق ثابت‌قدم بماند و در لحظه‌ی خطر، از من فاصله گرفت.

هوش مصنوعی: من با خوشه زلف او، دانه‌های اشک را نیز دارم و از همین زلف، شعله‌ای به خرمن وجودم آمده است.

هوش مصنوعی: محبت او باعث می‌شود که من و محصول جانم به هم مرتبط شویم، حتی اگر تار و پود وجودم از هم جدا باشد.

هوش مصنوعی: اگر در عشق معروف و رسوا شوم، آخرش مورد قبول دوست قرار می‌گیرم. چه خوب است این رسوایی که برای من اعتبار و ارزش به همراه دارد.

هوش مصنوعی: می‌دانی چرا بی‌هنران به من ایراد می‌گیرند؟ چون در این زمان، هنرمندی به من افتخار می‌دهد.

هوش مصنوعی: مردم را به یاد دادن و آموزش دادن تشویق کردم، و زمانی که به عشق واقعی رسیدم، مثل اینکه در آتش قرار گرفتم، تجربه و پختگی بیشتری پیدا کردم.

هوش مصنوعی: خوشه زلف او مانند دانه‌هایی است که دامانم را پر کرده و هر لحظه از او آتش شوق و هیجان به دل من می‌رسد.