هوش مصنوعی: به احساسات و وضعیت موجود دل نبند و خودت را دچار رنج نکن.

هوش مصنوعی: گل هدف نمی‌تواند از خار خود بزند، تو هم به خودت آسیب نزن.

هوش مصنوعی: نفس تو دشمن من است، اما راه رسیدن به آرزوهایت در کنار من قرار دارد.

هوش مصنوعی: صورت او چیست؟ مانند ماری است که دستش را در دهان ماری دیگر فرو می‌برد.

هوش مصنوعی: در جایی که خطر نابودی و زوال وجود دارد، جز ساختمان‌های محکم و پایدار، چیزی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این دنیا پر از درد و رنج است، نباید دل خود را برای آرامش در اینجا فریب بدهی.

هوش مصنوعی: قیمتی مانند یک گوهر، دل انسان ارزشمند است و نباید اجازه داد که مسائل بی‌اهمیت و نامناسب بر مسیر زندگی‌مان تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: خوشحالی و خوش دلی در اینجا وجود ندارد، پس منتظر نباش که چیز خوبی به دست آوری.

هوش مصنوعی: سرنوشت و طبیعت زندگی به ما می‌گوید که عمل ما تنها بهانه‌ای است برای توجیه رفتارهایمان.

هوش مصنوعی: در قلب تو هیچ فضایی برای محبت نیست، زیرا تو فقط به خودت علاقه‌داری و خود را از دیگران جدا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر در دل تو تأثیری نگذارد و گریه نکند، پس هیچ چیز بیرون نمی‌تواند تو را به خنده وادار کند.

هوش مصنوعی: اگر جهان در اثر آتش و آب دچار آشفتگی شود، تو نگران نباش، چون هیچ آسیبی به تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: در آسمان جایی نیست که خللی از ناله و آه کسانی که نیازمند و بی‌چاره‌اند، وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر از شدت گرما نفس تو مانند باد سرد نباشد، در این صورت هیچ چیز نمی‌تواند تو را به سرنوشتت برساند.

هوش مصنوعی: زیاد آزمند نباش، چون حرص و طمع می‌تواند عقل و دانش را تحت تاثیر قرار دهد و آنها را تیره و تار کند.

هوش مصنوعی: مرگ برای عمر از هیچ چیز بهتر نیست و مانند یک بند است که روز و شب را در خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: کیست که از سخن ما پند گیرد در حالی که هیچ‌کس از این مرگ و وفات درسی نمی‌آموزد؟

هوش مصنوعی: کاه در انبار قمر نمی‌ماند، بلکه همه چیز را در دنیای هستی پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم‌هایتان را باز کنید و قفل در را بگشایید، آهی را که در دل دارید آزاد کنید.

هوش مصنوعی: چشمانت و لبانت گاهی به راز گریه اشاره می‌کنند؛ بعضی وقت‌ها آنها را ببند و گاهی هم باز کن.

هوش مصنوعی: کاروان خواجه به مقصد رسید، بنابراین صف‌ها را تشکیل دهید و راه را باز کنید.

هوش مصنوعی: اگر امروز زندگی به ما اجازه بدهد که از خوشی‌ها و نعمت‌ها بهره‌مند شویم، باید از درگاه خداوند استقبال کنیم و فرصت را غنیمت بشماریم.

هوش مصنوعی: با نوک انگشتان خود نشانه سیاهِ رمحش را از غلافش بیرون بیاورید و نشان دهید.

هوش مصنوعی: در ابتدا در درون خود را به محدودیت‌ها و قوانین پایبند کنید، سپس در محیط‌های معنوی و روحانی با نیروی بیشتری به فعالیت بپردازید.

هوش مصنوعی: دیگر تنگی زین برنمی‌خیزد، در زمان مناسب آن را بگشایید.

هوش مصنوعی: هرگز از این در عبور نمی‌کند، چه به آن بسته شود و چه باز بماند.

هوش مصنوعی: ای دل، ما از دوری تو به شدت آتش داریم، که این درد و غم دوری از تو بدتر از خود رفتن است، اما آمدن تو می‌تواند تسکین‌بخش باشد.

هوش مصنوعی: نباید به جزع و ناامیدی مختصر دلخوش کرد و کار دیگری هم نباید انجام داد.

هوش مصنوعی: در این روز سخت و پر درد، نباید کمبودی در اشک ریختن احساس کرد، چون غم و اندوهی که در دل داریم، به اندازه‌ی درد جگر ارزشمند است.

هوش مصنوعی: خاک گوری که خشک و بی‌آب و علف است، مانند لب‌های ما که تشنه‌اند، فقط باید با خون تر شود و به زندگی بازگردد.

هوش مصنوعی: دنیا با ما همدلی نمی‌کند، پس نباید به او نگاه کرد.

هوش مصنوعی: از این به بعد نمی‌توان به جوانی و خوشبختی اعتماد کرد.

هوش مصنوعی: با وجود دشمنی این‌چنینی که به دنبال ماست، نباید از خانه بیرون برویم.

هوش مصنوعی: چون باید در زیر خاک خوابید، نمی‌توان سقف خانه را بزرگ کرد.

هوش مصنوعی: سفر کردن در ماه صفر درست نیست و بهتر است از این کار پرهیز شود.

هوش مصنوعی: عمر تو مانند مراحل مختلف ماه است که به اندازه‌ی یک شب قمر، کوتاه و گذراست.

هوش مصنوعی: هرجا که نگاه می‌کنیم، از دو طرف، ترس و تاریکی و مشکلات و سختی‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: دود دل من باعث شده که هوا تیره و تار شود، یا اینکه شاید من نمی‌توانم با چشم عقلم درست ببینم.

هوش مصنوعی: همه به جمع برگشتند، مانند گروهی از وحوش، اما آن کسی که در رأس و سردمدار این گروه بود، ناپیداست و دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: او از راه دیگری رفت، اما بی‌خبر از اینکه مولانا در انتظار اوست.

هوش مصنوعی: سوال کرد که آیا خواص خدمت را به او تقدیم کنم یا اینکه او را از قفس آزاد کنم؟

هوش مصنوعی: نتوانست یا به خواب رفته است؟ چرا پایش از رکاب جدا شده است؟

هوش مصنوعی: ما به شکل محترمانه و با احترام از او استقبال کرده‌ایم، اما حالا باید ببینیم او کجاست؟

هوش مصنوعی: وضعیتی که مشاهده می‌کنم باعث تأسف عمیق و ناامیدی من است.

هوش مصنوعی: ما با جسارت به سراغ تابوت آن بزرگوار می‌رویم و آن را باز می‌کنیم.

هوش مصنوعی: تا چه اندازه چهره‌اش زیباست یا چه رنگی دارد لعل در جعبه‌اش.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دلی داغ یا شوقی برای شیرینی وجود دارد، طوطی‌ها در قفس به گفت‌وگو و نقل‌قول مشغولند.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت فرد اشاره دارد و پرسش می‌کند که چقدر می‌تواند بر اثر رفتار و زیبایی‌اش تأثیرگذار باشد و دیگران را تحت تأثیر قرار دهد. در واقع، این سوال به مطالعه عمق تأثیرات فردی می‌پردازد که با لبخند و رفتار خود بر دیگران اثر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در این مصراع، اشاره به وضعیتی است که بر اثر حوادث و تغییرات زمان، زبانی ناامیدی و شکست به تصویر کشیده شده است. شخصی که تحت تأثیر این شرایط قرار دارد، احساس می‌کند که در محاصره مرگ و ناکامی است، و سایه‌های نامناسب بر چهره‌اش سنگینی می‌کند. به نوعی، این تصویر نمادی است از اثرات منفی زندگی و گذر زمان بر انسان.

هوش مصنوعی: ای کاش که با وجود زحمات و سختی‌های سفر، هیچ چیز نتواند دیدار او را از یادم ببرد.

هوش مصنوعی: دندان او نه زیبایی خاصی دارد و نه چشمانش به درستی دیده می‌شوند.

هوش مصنوعی: باد تند مرگ، موهای سیاه و چین‌های دستار او را به هم ریخت.

هوش مصنوعی: آتش از درون او به سرعت شعله‌ور شد و باد به سرعت آمد و آن را خاموش کرد.

هوش مصنوعی: فرسنگ‌ها فاصله بین ما وجود دارد، اما این نزدیکی به شدت حس می‌شود، مثل شعله‌ای که در دل تاریکی می‌سوزد.

هوش مصنوعی: آیا تو آن سعادت و جوانی او را دیدی، و همچنین تمام مهربانی و خوش‌زبانی‌اش را؟

هوش مصنوعی: اگر دل من به زیبایی‌های او فکر کند، سرم را به خاطر این عشق به خاک می‌سایم.

هوش مصنوعی: نام او از آسمان نیز بلندتر است، اما وقتی به زیر زمین می‌روید، نشانی از او پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من روح خود را برای تو فدای کردم و تنها چیزی که از دل خود برایت به ارمغان آوردم، بیان دردهایم بود.

هوش مصنوعی: فرشته مرگ، سنگدل و بی‌رحم است و هیچ رحمتی به جوانی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: آیا او تصمیم دارد تا بگذارد که مهربانی‌اش باعث از بین رفتن زندگی‌اش شود؟

هوش مصنوعی: دل من مانند صبحگاه، سرشار از زندگی و امید بود، زیرا انتظار خوشخبری او را می‌کشیدم.

هوش مصنوعی: هر کس به اندازه عمرش و تجربیاتش به دین و ایمانش افزوده است و هر چه از زندگی او کاسته شده، به همان نسبت بر ارزش و اعتقاد او افزوده شده است.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌بینی که کوتاهی شب به خاطر دراز بودن روز است؟

هوش مصنوعی: نتیجه و نتیجه‌گیری زندگی این است که همه افراد در نهایت به یک سرنوشت مشابه خواهند رسید.

هوش مصنوعی: ما مدام به دنبال مسیرهای بی‌ثمر از هر دو طرف می‌رویم، در حالی که در نهایت، همین راهی که در پیش داریم، سرنوشت ماست.

هوش مصنوعی: چند بار باید به چنین شمارش‌های اشتباه توجه کرد، زیرا نتیجه آن مانند زهر است.

هوش مصنوعی: ای کسی که از می خوشحالی و سرمستی، بدان که این شادی و سرمستی عمر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و حالت خمار و نشئه‌وار را به زندگی تو می‌بخشد.

هوش مصنوعی: نگران غم و اندوه نباش، چون این بار سنگینی بر دل است و سرانجام همه کارها چنین است.

هوش مصنوعی: زندگی پر از غم و زحمت است و همواره این طور بوده است که انسان در تلاش و درد و رنج به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: توده‌ای از خاک در برابر ما وجود دارد که نشانه اوست، و این نشانه‌ای از بزرگ‌منشی اوست.

هوش مصنوعی: هرچند این وضعیت دشوار و سختی است، اما چه می‌توان کرد؟ این تقدیر و اراده خداوند است.

هوش مصنوعی: خاک ری به عنوان یک مکان، به نظر می‌رسد که دشمنی را به خود جذب کرده است و گرنه آن شخص هیچ دلیلی برای رفتن از آنجا نداشت.

هوش مصنوعی: جای اسماعیل بسیار دشوار و پرچالش است؛ جایی که شکوه و عظمت او وجود دارد و دیدار با او امکان‌پذیر نیست.

هوش مصنوعی: متاسفانه، همه چیز به زودی از بین می‌رود و زیبایی دلنشین اسمعیل مانند یک تخته بند در عالم فناء محدود است.

هوش مصنوعی: عید قربان همیشه برای اسماعیل مشکلی بزرگ و دردناک بوده است.

هوش مصنوعی: اگر مورد پذیرش او قرار بگیریم، بی‌درنگ جان‌مان را فدای حفظ اسماعیل خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: ای که به واسطه تو نعمت بخشش پدید آمده است، همچون آب زلال و خنک زمزم که از پای اسماعیل جاری شده است.

هوش مصنوعی: از دنیای تو با بوسه‌ای به دست آمد، خوشحال باش ای وفای اسمعیل.

هوش مصنوعی: اگر صدای تو تا اکنون وجود داشته باشد، اکنون صدای اسماعیل است.

هوش مصنوعی: در این روزها که دعاها به راحتی مستجاب می‌شوند، من دعا می‌کنم و امیدوارم که درخواست‌هایم مورد توجه قرار گیرد. اسمعیل، نامی است که در این دعا به آن اشاره شده است.

هوش مصنوعی: عمر جاودانی برای جان مسعود و صاعد و محمود در این دنیای وجود باد.

هوش مصنوعی: امیدوارم عمرت طولانی باشد و خوی نیکو و رفتار خوب تو همیشگی باقی بماند.

هوش مصنوعی: وقتی که تو اصول و قواعد شریعت را به دیگران آموزش دهی، مقام و موقعیت تو بازهم احیا خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر تیر هدف‌گیری از کار بیفتد، از مادح خودت به خاطر دستِ خسته‌ات یاد کن.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای از عقل و درک برخوردارم که در این مکان خاص، بهره‌برداری از آن میسر است.

هوش مصنوعی: هرچند که این دنیا متعلق به آدمی نیست، اما تمام آنچه که از آن می‌خواهیم، باید با ارادت و عشق باشد.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، برادر عزیزم، امیدوارم که دستت را بگیریم تا در حسرت دوری و شهادت نمانیم.

هوش مصنوعی: آنچه که با افراد بافرهنگ و دانشمند است، بیشتر به سمت من توجه کن.

هوش مصنوعی: بهتر است که به جای اینکه ناگهان بشنوی کسی برایت آرزوی خوشبختی کند، خودت تلاش کنی و به سعادت و خوشبختی برسی.

هوش مصنوعی: ای سرمد آفرینش، با قدرت خود آن جوان را غرق در رحمت و بخشش خود کن.