کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بر لاله ز عارض تو هر دم ز نخست</p></div>
<div class="m2"><p>پیش زنخت برگ سمن هم ز نخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا خوشی ز نخی تو زنخی خوش می زن</p></div>
<div class="m2"><p>کین خوبی تو چو کار عالم زنخست</p></div></div>

شمارهٔ ۳۹

بر لاله ز عارض تو هر دم ز نخست
پیش زنخت برگ سمن هم ز نخت
تا خوشی ز نخی تو زنخی خوش می زن
کین خوبی تو چو کار عالم زنخست

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و جذابیت چهره معشوق اشاره می‌کند و به تاثیر آن بر طبیعت و دیگر موجودات می‌پردازد. او از لاله‌ها و گل‌ها برای توصیف زیبایی معشوق استفاده می‌کند و می‌گوید که خوشی و زیبایی او مانند نخی است که بر دل دیگران اثر می‌گذارد. در واقع، شاعر بر این نکته تأکید دارد که زیبایی معشوق او را تحت تأثیر قرار داده و این زیبایی را به عنوان بهترین ویژگی او به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۳۷

شمارهٔ ۳۸

هوش مصنوعی: وجود تو مانند گل لاله است که همیشه درخشان و زیباست و هر لحظه جلوه‌گر می‌شود. به همین ترتیب، برگ‌های سمن نیز به زیبایی و تازگی در کنار آن قرار دارند.

بر لاله ز عارض تو هر دم ز نخست

پیش زنخت برگ سمن هم ز نخت

هوش مصنوعی: در حالی که خوشحالی و شادی را از زندگی می‌چشی، باید به یاد داشته باشی که خوبی تو، همچون کارهای دیگران، در این دنیا همواره اهمیت دارد و باید از آن بهره‌برداری کنی.

تا خوشی ز نخی تو زنخی خوش می زن

کین خوبی تو چو کار عالم زنخست

شمارهٔ ۳۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها