کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ماییم نهاده سر بفرمان شراب</p></div>
<div class="m2"><p>جان کرده فدای لب خندان شراب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هم دست بجان آمد از ساغر می</p></div>
<div class="m2"><p>هم بر لب ساغر آمده جان شاب</p></div></div>

شمارهٔ ۳۰

ماییم نهاده سر بفرمان شراب
جان کرده فدای لب خندان شراب
هم دست بجان آمد از ساغر می
هم بر لب ساغر آمده جان شاب

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به عشق و شوقی که به شراب و لذت‌های آن دارد، اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که جان را فدای لب خندان شراب کرده و زندگی‌اش کاملاً به نوشیدن شراب وابسته است. همچنین، ارتباط عمیق بین روح و شراب را توصیف می‌کند، به گونه‌ای که هم جان به دنبال ساغر می‌گردد و هم خود ساغر به جان نزدیک است.

شمارهٔ ۲۸

شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: ما در برابر فرمان شراب سر تسلیم فرود آورده‌ایم و به خاطر لبخند دل‌نواز آن، جان خود را قربانی کرده‌ایم.

ماییم نهاده سر بفرمان شراب

جان کرده فدای لب خندان شراب

هوش مصنوعی: دست به جان آمد و از ساغر می نوشید، نفس و جانم بر لبه ساغر آمده است.

هم دست بجان آمد از ساغر می

هم بر لب ساغر آمده جان شاب

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده