کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دردیست اجل که نیست درمان او را</p></div>
<div class="m2"><p>بر شاه و وزیر هست فرمان او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شاهی که بحکم دوش کرمان می خورد</p></div>
<div class="m2"><p>امروز همی خورند کرمان او را</p></div></div>

شمارهٔ ۲۳

دردیست اجل که نیست درمان او را
بر شاه و وزیر هست فرمان او را
شاهی که بحکم دوش کرمان می خورد
امروز همی خورند کرمان او را

هوش مصنوعی: این ابیات به مفهوم مرگ و سرنوشت حاکم و وزیر اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که مرگ درمانی ندارد و بر همه، حتی بر شخصیت‌های برجسته مثل شاه و وزیر حاکم است. او همچنین نشان می‌دهد که در گذشته، شاه از دوش کرمان می‌خورد، و اکنون نیز کرمان او را می‌بلعد، یعنی به سرنوشت وقوع مرگ دلالت دارد.

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: مرگ دردی است که هیچ درمانی ندارد و این فرمانی‌ست که بر همه، از پادشاه تا وزیر، حاکم است.

دردیست اجل که نیست درمان او را

بر شاه و وزیر هست فرمان او را

هوش مصنوعی: شاهی که در گذشته بر کرمان حکومت می‌کرد، امروز نیز مردم کرمان به او احترام می‌گذارند و او را در یاد دارند.

شاهی که بحکم دوش کرمان می خورد

امروز همی خورند کرمان او را

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده