هوش مصنوعی: من اسبی دارم که حتی وقتی دور از او هستم، همیشه برایش دلتنگی می‌کنم و به یادش هستم.

هوش مصنوعی: روز همچون شب می‌گذرد، زیرا که همه چیز برای او تیره و تار به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن قوت و روزی، خاشاک را در خاک جست‌وجو می‌کند. به همین دلیل، دو نوع چیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، به وضعیتی اشاره شده که شخصی به خاطر گرسنگی و تنگدستی به شدت دچار سختی و رنج شده است. او لباس‌های کهنه و پاره به تن دارد و خاک بر سرش ریخته است، که نماد غم و اندوه اوست. این فرد از سختی و مشکلات خود داد می‌زند و درخواست کمک و نجات می‌کند.

هوش مصنوعی: به آرامش و راحتی می‌تواند در پس از زین بنشیند، زیرا درونش خالی از خوراک است.

هوش مصنوعی: از این به بعد، هیچ‌کس بی‌دلیل و بی‌هدف قدمی برنمی‌دارد، چرا که آن کسی که در گوشه نشسته، شایستگی مردان را ندارد.

هوش مصنوعی: اگر که تنها بر روی این اسب شتاب بزنم، مانند این است که اسبی را ببینم که به همراه شاه می‌دود.

هوش مصنوعی: بدتر از آن، جایی که مذهب او در زیر آسمان‌ها قرار دارد، نیست.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به جایی اشاره می‌کند که هیچ چیز از زندگی و طبیعیات وجود ندارد. نه علف و گیاه، نه دانه و غلات، و نه هیچ نشانه‌ای از زندگی و سرسبزی. این مکان به‌نظر خالی و بی‌معنا می‌رسد، و شاعر از این حال و هوا احساس سرگشتگی و حیرت می‌کند.

هوش مصنوعی: قصه‌ای که در مورد جریان آب بوده، فراموش شده است، زیرا او نتوانسته است دیر یا زود بودن آن را ببیند.

هوش مصنوعی: این حالت بی‌پیرایه و ساده‌ای است که به صورت طبیعی ادامه دارد و همچنان بر سر پاست تا زمانی که هیچ مانعی سر راهش قرار نگیرد.

هوش مصنوعی: به زودی روز به شب می‌رسد و در این شب، روزها به آرامی به پایان خواهند رسید. به همین ترتیب، چشمه آب هم همواره جاری است.

هوش مصنوعی: روزی شمشیری یمنی به کار می‌آید... که در آن قوت و توانایی نهفته است.

هوش مصنوعی: لبخند من سبب می‌شود که دندان بر روی لبانم بیفتد، زیرا که زیبایی و شادابی من به قدری است که نمی‌توان از آن گذشت.

هوش مصنوعی: تمام جهان تا صبح، دیوار بر گرسنگی او شاهد است.

هوش مصنوعی: اگر صدای او را بشنوی، اکنون به حدی رسیده که حالش از کنترل خارج شده و به خطر افتاده است.

هوش مصنوعی: به خودت نبال که فقط یک لحظه است که می‌زند، یک دم بیشتر نیست، تا زمانی که وجود دارد.

هوش مصنوعی: یک بار شکر و سپاسگزاری کن و در کار او تدبیری کن که او بی‌گناه است.