هوش مصنوعی: من بسیار پراکنده و بی‌سامان هستم و نمی‌دانم باید به کدام مسیر بروم.

هوش مصنوعی: ما هیچ خطایی نکرده‌ایم، اما به خاطر دلتنگی او در زندانی involuntarily محبوس هستیم و اسیر حسرت و longing او شده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما شبیه خفاشی هستیم که در روز نورانی نمی‌تواند حضور داشته باشد و همواره در مقابل خورشید روشن، به دشمنی می‌پردازیم.

هوش مصنوعی: هنگامی که شب فرامی‌رسد، مانند ستاره‌ای درخشان به بیرون می‌آییم و از محبت و گرمی عشق می‌درخشیم.

هوش مصنوعی: وقتی در خانه‌ها چیزی برای پنهان کردن نمانده باشد، ما به جای پارچه‌ای که برای پوشاندن استفاده می‌شود، در حالت پنهان قرار داریم.

هوش مصنوعی: زرد و لرزان و نیمه جان از غم، درست مانند چراغی که در تاریکی می‌درخشد و در حال خاموشی است.

هوش مصنوعی: ما مانند چنگی که از درد و گرفتگی ناله می‌زند، در سکوت و بی‌نوازی باقی مانده‌ایم.

هوش مصنوعی: هرچقدر که فریاد می‌زنیم و از دیگران مدد می‌طلبیم، هنوز هیچ کمک کننده‌ای را نمی‌بینیم.

هوش مصنوعی: اگر شنیدی که فردی زنده در گور خوابیده، ما همان کسانی هستیم که در وجود او هستیم.