هوش مصنوعی: بسیار عالی است آسمان جایی که تو در آن به مقام بالاتری از سایرین دست یافته‌ای. هر چه را که عقل از انواع خلقت می‌داند، در این مکان به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: تو کسی هستی که هنر را از دگران و شیوه‌های نادرست فاصله می‌دهی و درک عمیقی از مسائل داری که باعث می‌شود به امنیت و استحکام ذاتی خود پی ببری.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر وجود تو به دور خودش می‌چرخد، زیرا خود را در کنار تو ارزشمند می‌بیند.

هوش مصنوعی: کسی که راهی به سوی خورشید و ابرها می‌داند، نیازی به توجه به آن‌ها ندارد.

هوش مصنوعی: به خاطر کرامت و بزرگواری‌ات، در مسیر هنرمندان، کجا می‌توانی امید داشته باشی که از دل دشمنان پنهان بمانی؟

هوش مصنوعی: آسمان که تحت تاثیر اراده تو است، اعمالش به رضایت و نارضایتی تو بستگی دارد و اصل محبت و کینه را می‌شناسد.

هوش مصنوعی: نگاه کن، ذره‌ای از خورشید نمی‌تواند بدون سایه تو وجود داشته باشد، زیرا آنچه روشنایی می‌آورد، می‌داند که باید در کنار تو باشد.

هوش مصنوعی: آفتاب چهره‌اش در سایه تو جلوه‌گری می‌کند و هر کسی که با تو نشست دارد، تو را به عنوان هم‌نشین خود می‌شناسد.

هوش مصنوعی: کجا می‌تواند به درگاه تو برسد کسی که فقط مسیر خود را تا دورترین آسمان می‌شناسد؟

هوش مصنوعی: سالیان سال نخواهد آمد نوری که دل را روشن کند، مگر در زمانی که آن عقل و درک دورنگر، حقیقت را بشناسد.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار، ناگهان درخواستی از تو دارم که به سبب محبتت، زندگی‌ام به تو وابسته شده است. آسمان به خاطر مهر تو جانم را در دستان تو می‌داند.

هوش مصنوعی: شخصی که به حضور شما می‌آید، کمتر زحمت می‌کشد زیرا او می‌داند که روح لطیف شما آزرده می‌شود.

هوش مصنوعی: شب را به یاد تو می‌گذرانم و مدح و ستایشت را می‌گویم. تنها شاهد راستین من، صبح خواهد بود که حقیقت را می‌داند.

هوش مصنوعی: من سخنانم را برای تو بیان می‌کنم، زیرا تنها تو قادر به درک و ارزشگذاری این گوهری با ارزش هستی.

هوش مصنوعی: آنان که دارای روح لطیف هستند، ارزش نیکویی و زیبایی سخن را درک می‌کنند، همان‌طور که نسیم بهاری ارزش برگ‌های یاسمن را می‌فهمد.

هوش مصنوعی: کسانی هستند که می‌گویند و شعر می‌سرایند، اما آن‌کسی که واقعاً ذائقه و احساس درستی دارد، فقط می‌تواند عمق سخن را از نگاه و احساس حیوانات بفهمد.

هوش مصنوعی: خدا می‌داند که آیا من می‌دانم که در میان شاعران کسی هست که تفسیر زیبایی‌های حوریان را به خوبی بفهمد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم با کسی صحبت کنم که از نادانی و غفلتش به خوبی آگاه است و در تلاش است که از مسیر نادرست به سمت راه درست برود؟

هوش مصنوعی: من چه فرقی با دیگران دارم، اگر کسی مانند رستم زیبایی و قدرت را بشناسد و درک کند؟

هوش مصنوعی: چطور می‌توان از کسی که درک درستی از مشکلات دارد، داروی درد خود را خواست، در حالی که او حتی علف‌های بی‌ارزش را ارزشمند می‌داند؟

هوش مصنوعی: تمام تواضع من به خاطر طمعی است که در دل دارم و خرد از وضعیت من به خوبی این موضوع را می‌داند.

هوش مصنوعی: وقتی طمع و خواسته‌های پست انسان قطع شود، آن فرد باید به کسی متعهد شود که خود را کمتر از آنچه هست و آنچه دارد می‌داند.

هوش مصنوعی: از فرد دانا سؤال می‌کردم و در دل آرزو داشتم که او همان کسی است که می‌تواند درمان دل‌های غمگین را بشناسد.

هوش مصنوعی: کیست آنکه از درد و رنج اهل علم و فضل باخبر باشد؟ پاسخ می‌دهد تنها کسی که ارزش و مقام بزرگ آن‌ها را بشناسد، می‌داند.

هوش مصنوعی: این بیت می‌گوید که از معلم و مقام‌های معنوی و عطاهایشان نباید غفلت کرد، زیرا آنها به ساحت خود آگاهی و درکی ویژه از زندگی دارند و تنها به آنچه که از دنیا دارند اهمیت می‌دهند.

هوش مصنوعی: من تو را معلم خود می‌دانم و برایت دعا می‌کنم، چرا که خداوند بزرگ از دل من این را خوب می‌داند.