هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصیتی بزرگی اشاره دارد که در زمینه دین و علم از مقام والایی برخوردار است. او همانند دریایی وسیع و بیکران است که سخاوتمندی و generosity او به حدی است که مانند آبی زلال و آرام از دستانش جاری می‌شود. در واقع، او به مانند آبی که در کف دست نمی‌ماند، سخاوت خود را به دیگران می‌بخشد و از علم و فضیلتش برای راهنمایی دیگران استفاده می‌کند.

هوش مصنوعی: دشمن به خاطر جایگاه و مقام تو مانند غنچه‌ای غمگین است و طمع او از بخشش‌های تو مانند نرگس سرمست و شاداب است.

هوش مصنوعی: دربارۀ ارزش مقام و منزلت تو می‌توان گفت که شرف خانۀ جوزا، که نمادی از بلندی و عظمت است، در کنار دروازۀ خوشبختی تو قرار گرفته و به شکلی نمادین، به تو احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: تمام غم و اندوهی که در دل او بود، درواقع ناشی از لحظاتی است که در تمام عمرش با تو گذرانده است.

هوش مصنوعی: به خاطر کارهای زشت تو، از خدمتت دور شدم؛ که کاش باد سیاه، بر چهره‌ی آن آسمانِ پست بوزد.

هوش مصنوعی: سرنوشت در غیاب تو بر من سختی‌ها را گشوده است و در این حال، زمان از شادی و خوشی روی برگردانده است.

هوش مصنوعی: مدتی گذشت که تو از من یاد نکردی و واقعاً به خاطر غم این مسئله جانم از بدنم جدا شد.

هوش مصنوعی: من به تو نمی‌رسم و نامه‌ای هم از تو به من نمی‌رسد. من این اتفاق را هم به نوعی دلیل و علت می‌دانم.

هوش مصنوعی: می‌دانم که تکه‌ای از کاغذ ارزش زیادی ندارد و نباید به خاطر آن غصه خورد، زیرا از جانب کسی که به من لطف کرده، چنین چیزی به من رسیده است.

هوش مصنوعی: یا زبان قلمت به اندازه‌ای بسته شده که نمی‌تواند راهی را پیدا کند، یا شاید چون وقتی که یک مسافر پایش را می‌شکند، دست نویسنده‌ات از نوشتن بازمانده است.