هوش مصنوعی: ای نور دین، ذات تو سرچشمه همه هنرهاست. خودت تماماً از گوهرها و ارزش‌های بزرگ تشکیل شده‌ای.

هوش مصنوعی: هر کس که در دلش محبت تو را دارد، همچون شعله‌ای زنده و درخشان است، و بدون حضور تو، زندگی‌اش تاریک و بی‌روح می‌شود.

هوش مصنوعی: به مناسبت عروسی، آسمان پر از زیبایی و زینت است.

هوش مصنوعی: در دل دریا، عنبر وجود دارد، پس چرا؟ در واقع، دریا به دلیل شعر تو، ارزش و زیبایی پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی طبع باارزش تو را دید، از خجالت دامن دریا را هم تر کرد.

هوش مصنوعی: تو به شعر نیاز داری، اما خدمتگزار مدتیست که از شعر و شاعری بی‌نیازتر شده است.

هوش مصنوعی: اگر شعر در این زمان رونق داشته باشد، جالب است که کسی از آن غافل شده است.

هوش مصنوعی: هرجا که فضیلت و علم وجود دارد، تمامی گوش‌ها به آن حلقه توجه می‌کنند و در اطراف آن حلقه به درستی متمرکز هستند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ی درونم کم‌تر آواز می‌خواند، زیرا که شاخه‌ی بخشش بی‌برگ و بر است.

هوش مصنوعی: کشتی اهل هنر در خشکی متوقف مانده است، اما راهی برای دست‌یابی به آب برای او وجود دارد.

هوش مصنوعی: از آنجا که من خاموشم مانند سوسن، این مردم مانند نرگس هستند که چشمشان فقط به زیبایی و ظاهر معطوف است.

هوش مصنوعی: در هر خانه‌ای که دختری به دنیا بیاید، سکوت و آرامش در آنجا حکمفرماست.

هوش مصنوعی: چرا باید ساکت بمانم در حالی که در کنارم از کلامم چندین دختر به دنیا آمده‌اند؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که این چهره وجود دارد، هنر نیز وجود دارد، و وای بر آن کسی که تنها به ظاهر دنیا دل بسته است و از عمق حقیقت بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: به من اطلاع بده که به خاطر دوستان چند بیت شعر ارسال کرده‌ام تا بدانی که این راه، با هدایت و مجوزی همراه است.

هوش مصنوعی: من نیازی به عذرخواهی ندارم، چون تو خودت باید به خاطر مهر و محبتت از من معذرت بخواهی.