هوش مصنوعی: لشکر نوروز به دشت آمد و زمان شادی و تماشا فرا رسید.

هوش مصنوعی: با آمدن گل، نشانه‌ای از شادی و شگون به همراه عید نزدیک شده است و اینک به زیبایی فرارسیده است.

هوش مصنوعی: در شب، وقتی طبل کوچ نواخته شد، به برزخ زیبا و شگفت‌انگیز رسیدیم.

هوش مصنوعی: نوروز و باغ گل با هم آمده‌اند؛ عید مبارک که تنها نیست.

هوش مصنوعی: در باغ به خاطر شادی و رنگارنگی گل‌ها، یا باید کاروانی از گل‌ها بیاید، یا این که همین حالا آمده‌اند.

هوش مصنوعی: مشروب را بیاور، زیرا در این لحظه‌ی طولانی و پرانتظار، جان و زندگی ما به پیاله‌امان نزدیک شده است.

هوش مصنوعی: سرو هنگامی که به آزادی دست پیدا کرد، به اوج و بالندگی خود رسید.

هوش مصنوعی: درخت شکوفه‌ها به ستاره ثریا می‌رسد و صدای پرنده‌ای که می‌خواند، به این ستاره می‌آید.

هوش مصنوعی: لاله مانند من، در دشت خیمه‌ای برپا کرده و سپس آتش عشق و غم به او رسید.

هوش مصنوعی: صبح زود، باد خنکی بوی خوشی از تارهای موی محبوبم را به همراه آورد که وقتی به اینجا رسید، خاطرات زیبایی را زنده کرد.

هوش مصنوعی: آنجا که نوشته شده "آن همه آسایش و راحت چه بود؟"، به معنای این است که آن آرامش و راحتی که داشتیم، در واقع به دلیل یک تغییر یا حادثه ناگهانی ناچیز به نظر می‌آید. گویی با وزش یک نسیم، احساسات و حال و هواهای ما به یکباره تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: در واقع، از میان افرادی که به خاطر زیبایی و لطافت، بر روی گل خوش‌بو و نازک قدم گذاشته‌اند، حقیقتاً به آنجا رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: گفتم که دیگر نباید نظر به باغ شکر انداخت، زیرا امسال خوشبختی و سعادت به ما رسیده است.

هوش مصنوعی: عطر گل و آواز بلبل از باغ به همه جا پراکنده شد، مانند سخنان من.