هوش مصنوعی: ای خدا! این کودک ترک چه خواسته‌ای از ما دارد؟ که همیشه دل ما را به دردسر می‌اندازد.

هوش مصنوعی: چرا موهای پرچین و فر او را زیر سرش می‌زنند؟ اگر نه، مانع آن می‌شوند که از چین لباس او بگذریم.

هوش مصنوعی: در روز، افراد به جنگ و نبرد نیاز دارند و به سلاح و زره احتیاج دارند، اما در شب، همه به می و نوشیدنی و خوش‌گذرانی و لذت‌بردن از زندگی روی می‌آورند.

هوش مصنوعی: اگر در دست من باده‌ای باشد و ناگهان آن را بیفکنند، زندگی‌ام بی‌معنا می‌شود و تنها توشه‌ام همین ساغر پر از شراب است که همواره به دنبال آن هستم.

هوش مصنوعی: هنگامی که دوباره برای بازی به میدان می‌آیند، گوی و چوگان از دل و قامت ما طلب می‌شود.

هوش مصنوعی: زلف‌های او مانند چوبی است که در بازی چوگان استفاده می‌شود و گونه‌هایش مانند گوی است. پس چرا باید این دو زیبایی را از ما بگیرند و به ما عاریت بدهند؟

هوش مصنوعی: آشفتگی ذهن و روح، و همچنین آسیب به قلب و دین، نتیجه‌ای است که مردم به امید دعا کردن از این اوصاف رنج می‌برند.

هوش مصنوعی: اگر آن‌ها از حقیقت خود دور شوند و به اشتباهات روی آورند، در نتیجه برای تصحیح این اشتباهات یا جبران آن‌ها به چیزی جز اشتباه نیاز دارند.

هوش مصنوعی: آیا کسی بدون هیچ هزینه‌ای به تو محبت می‌کند؟ همان مردمی که برای داشتن فرزندشان، از دیگران خواهان پاداش و بهاء هستند.