کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۸۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل ترا گر آرزوی بیغمی کند</p></div>
<div class="m2"><p>آن کن تو نیز موسم گل کاد می کند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دانی که آدمی چه کند وقت نو بهار؟</p></div>
<div class="m2"><p>می خوارگی و عاشقی و خرّمی کند</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>خیزد ببانگ بلبل و خسبد میان گل</p></div>
<div class="m2"><p>بامی نشست و خاست بصد مردمی کند</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>زانو نگیرد از سر زانوی چنگ باز</p></div>
<div class="m2"><p>با بانگ مرغ و نالۀ نی همدمی کند</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>هر گوشه یی که درد دلی سر برآورد</p></div>
<div class="m2"><p>در مان آن بشربتی یک دمی کند</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>زیرا که هم ز باده تواند شدن خراب</p></div>
<div class="m2"><p>بنیاد غم اگر چه بسی محکمی کند</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>اینست مختصر، می و معشوقه و سماع</p></div>
<div class="m2"><p>تدبیر آنکه اوطلب بی غمی کند</p></div></div>

شمارهٔ ۸۵

ای دل ترا گر آرزوی بیغمی کند
آن کن تو نیز موسم گل کاد می کند
دانی که آدمی چه کند وقت نو بهار
می خوارگی و عاشقی و خرمی کند
خیزد ببانگ بلبل و خسبد میان گل
بامی نشست و خاست بصد مردمی کند
زانو نگیرد از سر زانوی چنگ باز
با بانگ مرغ و نالۀ نی همدمی کند
هر گوشه یی که درد دلی سر برآورد
در مان آن بشربتی یک دمی کند
زیرا که هم ز باده تواند شدن خراب
بنیاد غم اگر چه بسی محکمی کند
اینست مختصر می و معشوقه و سماع
تدبیر آنکه اوطلب بی غمی کند

شمارهٔ ۸۳

شمارهٔ ۸۴

ای دل ترا گر آرزوی بیغمی کند

آن کن تو نیز موسم گل کاد می کند

دانی که آدمی چه کند وقت نو بهار؟

می خوارگی و عاشقی و خرّمی کند

خیزد ببانگ بلبل و خسبد میان گل

بامی نشست و خاست بصد مردمی کند

زانو نگیرد از سر زانوی چنگ باز

با بانگ مرغ و نالۀ نی همدمی کند

هر گوشه یی که درد دلی سر برآورد

در مان آن بشربتی یک دمی کند

زیرا که هم ز باده تواند شدن خراب

بنیاد غم اگر چه بسی محکمی کند

اینست مختصر، می و معشوقه و سماع

تدبیر آنکه اوطلب بی غمی کند

شمارهٔ ۸۴

اطلاعات