هوش مصنوعی: در سپیده‌دم که دوستان غرق در لذت می‌شوند و از سحر بیدار می‌شوند، به نوشیدن شراب خالص و ناب مشغول هستند.

هوش مصنوعی: عقل و ایمان را از در خارج می‌کنند، مانند اینکه در یک گوشه‌ی خلوت، شراب را به راحتی می‌نوشند.

هوش مصنوعی: به خاطر حالتی که دارند، موجودات از همدیگر رنج می‌برند و این موضوع در دوری از مستی و خوشحالی بیشتر به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: بدان که تا وقتی که مسیر حیات را صاف و هموار نسازند، انسان‌ها به سختی برای دستیابی به دانش و آگاهی تلاش می‌کنند و این تلاش مانند کشیدن آب از چاه‌های عمیق است که نیاز به زحمت و کوشش دارد.

هوش مصنوعی: از دلِ پرشور و عاطفه خود، هر لحظه با شجاعت و غیرت، در برابر دیدگان تابناک زندگی، تلاش و کوشش می‌کنند.

هوش مصنوعی: در زمان شور و هیجان، زبان و قلم به کار می‌آیند تا فکری درست و توانا را بیان کنند و همگان را به درک حقیقت راهنمایی کنند.

هوش مصنوعی: اگر عقل و درایت به سخن آید، نگو بیش از آنچه لازم است، زیرا در چهره‌اش خنجری از سرزنش در انتظار است.

هوش مصنوعی: بوی خوشی که از بوسیدن چهره معشوق برمی‌خیزد، مشابه زلف معشوق است که پر از پیچ و تاب و زیبایی‌های فراوان است.

هوش مصنوعی: چه زیباست که در سپیده‌دم، نوشندگان با دست خود جام‌هایی پر از نوشیدنی مانند گلاب به سوی تو بیاورند.

هوش مصنوعی: اگرچه صبر همچون زنجیری از حلقه‌های متصل به هم است، اما اگر لحظاتی سر برآورند، زیبایی خود را در پوششی از نقاب پنهان می‌کنند.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که از این نوشیدنی سرمست و بی‌خبر است و او را در آغوش می‌گیرند تا به آرامی به خواب برود.