کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۶۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد</p></div>
<div class="m2"><p>زمانه عنبر و کافور بر هم آمیزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بگسترند عروسان باغ دامن خویش</p></div>
<div class="m2"><p>چو ابر برسرشان ز استین گهر ریزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>خیال دوست چو در چشم خفتگان بزند</p></div>
<div class="m2"><p>ز خواب مردمک دیده را بر انگیزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ببوی آنکه مگر پی برد بخاک درش</p></div>
<div class="m2"><p>دلم چو بوی بباد هوا درآویزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>کسی که آفت هستیّ خویش بشناسد</p></div>
<div class="m2"><p>بپای مستی از گوی عقل بگریزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>هوای طبع تو سر پوش آتش شوقست</p></div>
<div class="m2"><p>چو باد حرص تو بنشست شوق برخیزد</p></div></div>

دیوان خلاق المعانی ابوالفضل کمال الدین اسمعیل اصفهانی (با مقدمه و حواشی و تعلیقات و فهرستها بانضمام رسالة القوس) به کوشش حسین بحرالعلومی - ابوالفضل کمال الدین اسمعیل اصفهانی - تصویر ۸۸۶

شمارهٔ ۶۷

سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد
زمانه عنبر و کافور بر هم آمیزد
بگسترند عروسان باغ دامن خویش
چو ابر برسرشان ز استین گهر ریزد
خیال دوست چو در چشم خفتگان بزند
ز خواب مردمک دیده را بر انگیزد
ببوی آنکه مگر پی برد بخاک درش
دلم چو بوی بباد هوا درآویزد
کسی که آفت هستی خویش بشناسد
بپای مستی از گوی عقل بگریزد
هوای طبع تو سر پوش آتش شوقست
چو باد حرص تو بنشست شوق برخیزد

شمارهٔ ۶۵

شمارهٔ ۶۶

سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد

زمانه عنبر و کافور بر هم آمیزد

بگسترند عروسان باغ دامن خویش

چو ابر برسرشان ز استین گهر ریزد

خیال دوست چو در چشم خفتگان بزند

ز خواب مردمک دیده را بر انگیزد

ببوی آنکه مگر پی برد بخاک درش

دلم چو بوی بباد هوا درآویزد

کسی که آفت هستیّ خویش بشناسد

بپای مستی از گوی عقل بگریزد

هوای طبع تو سر پوش آتش شوقست

چو باد حرص تو بنشست شوق برخیزد

شمارهٔ ۶۶

اطلاعات