هوش مصنوعی: در صبح زود، وقتی که نور صبح در چمن منتشر می‌شود، تمام چهار سوی چمن بوی خوشی مانند عطر ختن را به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: نسیم ملایمی که به آرامی و با شوق می‌آید، مانند یک جوان مست به باغ می‌رسد و در تلاش است تا زیبایی‌های نسترن را به خود بگیرد.

هوش مصنوعی: سر و صدای پرندگان بر درخت سرو مانند کسی است که دلی شکسته دارد و به هنگام گفتگو، یار خود را در کنار خود احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: به شکل گل لاله، خال زیبای سیاه را بر لب چون یار خود می‌بیند که در گفت‌وگو بر پایش قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: گل شکوفه کرده مانند معشوقی بازیگوش است که از عاشقی، امیری با دل شکسته، دور و بر لباسش می‌چرخد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد در دنیای خیال و رویا غرق شود، مثل آن است که کسی بخواهد در دل دریا دست بر قبضهٔ شمشیر بگذارد؛ در حالی که این کار نه تنها خطرناک است، بلکه ممکن است به دردسر و آسیب برسد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و استحکام زلف معشوق اشاره دارد. مانند این است که زلف او همچون زنجیری محکم است که در برابر ناملایمات و بادهای سخت مقاومت می‌کند. تصویر چهره نیز به تناسبی شبیه به حالت آب در برابر باد است که همیشه در حال تغییر است، اما زلف معشوق به رغم همه این جریانات، استوار و زیبا باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: حرف و سخن از عطر مشک نزد او بی‌فایده است، مثل اینکه بخواهند از نسیم گل یاسمن بهره‌برداری کنند.

هوش مصنوعی: هر کس که در این زمان دلش تنگ و ناراحت است، مانند غنچه‌ای که در حال بسته شدن است، وقتی که به سوی سرسبزی و زیبایی چمن برود، دلش باز و شاداب خواهد شد.

هوش مصنوعی: در این مسیر، هر کس به اندازه و قابلیت خود، به دنبال معشوق و دلدارش می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر بوی یار را از نزدیک استشمام کنم، خودم به گل تبدیل می‌شوم، اما او هم از بی‌وفایی رنگ و حالی شبیه من خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر غم او به شدت ناراحت و داغدار است. اشک‌های من مانند قطره‌های خون از چشمانم خارج می‌شوند.