هوش مصنوعی: رنگ صورت تو باعث شادی گل‌های ارغوانی می‌شود و همچنین لعل (یا هر چیز قیمتی دیگری) تو بر روی شراب جوان لبخند می‌زند.

هوش مصنوعی: خنده‌ای که به دل می‌نشیند، چون انار زرشکی است که در هر جا دو نار دان به آن می‌خندند.

هوش مصنوعی: اگر با لب‌هایت از شکر سخن بگویی، عقل هم مانند پسته در دهانت به خنده در می‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که لبخند تو شکل دندان‌های زیبا را به نمایش می‌گذارد، ستاره‌های آسمان همچون پروین به رقص درمی‌آیند و شادی می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر گلی که در مقابل تو لبخند بزند، از ترس آن که در باغ گلستان جایگاهش تغییر کند، لبخند می‌زند.

هوش مصنوعی: عاشقانی که مانند شمع جان می‌دهند، با لبخند به زندگی نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: چشم‌های من از درد دل به شدت ناله می‌کنند، اما همچنان بر روی جسم خود مثل شمع می‌خندد.

هوش مصنوعی: در گفتار تو، شیرینی وجود دارد که حتی طوطی هم از روی زبانش، چون پسته، می‌خندد.

هوش مصنوعی: وقتی به چهره تو نگاه می‌کنم، انگار صبحگاهان خورشید هم از زیبایی تو خوشحال شده و بر جهان می‌خندد.