شمارهٔ ۳۹
دل بدان دلنواز خواهم داد
جان بشمع طراز خواهم داد
پس ازین من بدست عشق و هوس
مالش حرص و از خواهم داد
چشم و دل را چو شمع و اتش و آب
مایه و برگ و ساز خواهم داد
مده ای عقل زحمتم بسیار
که جواب تو باز خواهم داد
چند گویی که دل بدو دادی؟
دادم آری و باز خواهم داد
بر سرم عشق ترکناز آورد
تن درین ترکتاز خواهم داد
زین دو در بند دیدگان شب و روز
اشکها را جواز خواهم داد
ار دل از من بناز میخواهد
من بدو از نیاز خواهم داد
نازنین است یار من پیشش
جان شیرین بناز خواهم داد
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: سیاوش جعفری
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دل بدان دلنواز خواهم داد
جان بشمع طراز خواهم داد
هوش مصنوعی: میخواهم دل را به کسی که دلپذیر است بسپارم و جانم را به جایی که نورانی و زیباست تقدیم کنم.
پس ازین من بدست عشق و هوس
مالش حرص و از خواهم داد
هوش مصنوعی: پس از این، من تحت تأثیر عشق و آرزوها قرار میگیرم و حرص و نیازهای خود را رها میکنم.
چشم و دل را چو شمع و اتش و آب
مایه و برگ و ساز خواهم داد
هوش مصنوعی: چشم و دل را مانند شمع و آتش و آب، آمیخته و مرتبط به هم میسازم.
مده ای عقل زحمتم بسیار
که جواب تو باز خواهم داد
هوش مصنوعی: عقل خویش را به زحمت نینداز، چون به زودی به سوال تو پاسخ خواهم داد.
چند گویی که دل بدو دادی؟
دادم آری و باز خواهم داد
هوش مصنوعی: چند بار باید بگویی که دل خود را به او سپردهای؟ بله، من سپردهام و دوباره هم آن را خواهم داد.
بر سرم عشق ترکناز آورد
تن درین ترکتاز خواهم داد
هوش مصنوعی: عشق زیبا و دلربا بر من چیره شده است و من به خاطر این عشق، حاضر هستم هر چیزی را فدای آن کنم.
زین دو در بند دیدگان شب و روز
اشکها را جواز خواهم داد
هوش مصنوعی: از این دو دریچه که شب و روز را میبینند، به اشکهایم اجازهی ابراز میدهم.
ار دل از من بناز میخواهد
من بدو از نیاز خواهم داد
هوش مصنوعی: اگر دل از من محبت و زیبایی میطلبد، من هم از نیاز خودم به او پاسخ میدهم.
نازنین است یار من پیشش
جان شیرین بناز خواهم داد
هوش مصنوعی: دوست عزیز و نازنین من است و به خاطر او جان شیرینم را فدای محبتش میکنم.