هوش مصنوعی: من تا وقتی که در دستم جام شراب هست می‌توانم به تماشای زهد و ریا نگاه کنم، اما زمانی که این جام را ندارم، نمی‌توانم آن‌ها را ببینم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه زیبایی چهره محبوبم را ببینم، به زهد و ریاضت‌های دینی فکر نمی‌کنم و آنها را فراموش می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر لحظه از وزش باد و پیچش آن در فضا، چیزی در خفا و پنهانی اتفاق می‌افتد که من نمی‌توانم آن را ببینم.

هوش مصنوعی: وقتی که نور زیبای باده در تاریکی قرار می‌گیرد، می‌توانم تصویر وجودی را ببینم.

هوش مصنوعی: از دل قدحی که پر از شراب است، می‌توانم زیبایی‌های پنهان را مشاهده کنم.

هوش مصنوعی: بر روی گل‌های زیبا، قطره‌های شبنم را می‌توانم ببینم که از لطف و زیبایی آنها نشأت گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: در دل شب، می‌توانم نقش دل را در زلف آن‌ها ببینم.

هوش مصنوعی: نه، از زهد و پرهیزکاری به جایی نمی‌رسم، زیرا به دنبال قدرت و توانایی هستم که به من اجازه دیدن حقیقت را می‌دهد.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم شیشۀ نازکی که بدخلق است را به خوبی مشاهده کنم.

هوش مصنوعی: اگر طلا و جواهر ساز در حالت رکوع خون خود را بریزد، من هم توانایی دارم که این کار را انجام دهم.