شمارهٔ ۳
تا که برگرد سبزه لاله برست
در گمان میفتد که چون رخ تست
نام روی تو میبَرد لاله
زان دهان را بمشک و باده بشست
جز به یاد رخ تو گل نشکفت
بی مثال خطت بنفشه نرست
سرو در خدمت قدت دامن
به کمر در زدست چابک و چست
رخ و زلف تواَش نشان دادند
در چمن هر که رنگ و بویی جست
غنچه را از صبا گشایشهاست
ورچه زو بود بستگیش نخست
جان همی پرورد در آسایش
باد بیمار در هوای درست
حرکتهای باد شیرین کار
کرد از خنده غنچه را دل سست
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: سیاوش جعفری
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
حاشیه ها
1396/12/17 00:03
nabavar
اشتباه نوشتاری:
غنچه را از صبا گشایشهاست
ورچه زو بود بستگیش نخت { نخست }
با پوزش
1399/10/10 09:01
غلامرضا امامی
با اندکی تغییر در رسم الخط و تأیید تصحیح آقای حسین در حاشیه
تا که بر گِرد سبزه لاله برُست
در گمان میفتد که چون رخ توست
نام روی تو میبرد لاله
ز آن دهان را به مشک و باده بشُست
جز به یاد رخ تو گل نشکُفت
بی مثال خطت بنفشه نرُست
سرو در خدمت قدت دامن
به کمر درزدست چابک و چُست
رخ و زلف تواش نشان دادند
در چمن هر که رنگ و بویی جُست
غنچه را از صبا گشایشهاست
ور چه ز او بود بستگیش نخُست
جان همیپرورد در آسایش
بادِ بیمار در هوای درُست
حرکتهای بادِ شیرینکار
کرد از خنده غنچه را دل سُست