اشتباه نوشتاری:
غنچه را از صبا گشایشهاست
ورچه زو بود بستگیش نخت { نخست }
با پوزش

با اندکی تغییر در رسم الخط و تأیید تصحیح آقای حسین در حاشیه
تا که بر گِرد سبزه لاله برُست
در گمان می‌فتد که چون رخ توست
نام روی تو می‌برد لاله
ز آن دهان را به مشک و باده بشُست
جز به یاد رخ تو گل نشکُفت
بی مثال خطت بنفشه نرُست
سرو در خدمت قدت دامن
به کمر درزدست چابک و چُست
رخ و زلف تواش نشان دادند
در چمن هر که رنگ و بویی جُست
غنچه را از صبا گشایش‌هاست
ور چه ز او بود بستگی‌ش نخُست
جان همی‌پرورد در آسایش
بادِ بیمار در هوای درُست
حرکت‌های بادِ شیرین‌کار
کرد از خنده غنچه را دل سُست