هوش مصنوعی: از تو چیزی جز غم و رنج نصیبم نشده است، چه بکنم جانم؟ چون چیزی دیگر جز این هم به دست نمی‌آورم.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند بند کمر تو را محکم کند، چون در واقع، هیچ جایی به جز کمر خودت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: لذت و خوشی برای من زمانی به اوج می‌رسد که یاد لب‌های تو را بر زبان بیاورم، چرا که به اندازه شیرینی نام "شکر" نمی‌توانم از شیرینی لب‌هایت بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: اگر تو به مه و خورشید نگاهی بیندازی، اگر از چهره‌ات لطف و زیبایی نصیبم نشود، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: هرچند این دو (ماه و خورشید) از دو جسم متفاوت و روشن هستند، اما هدفی که من از تو دارم، از ماه و خورشید به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: دل من را به خاطر زلف تو خواستم و حالا خودم را در این فکر غرق کرده‌ام. بگو چه عیبی دارد، اگر نتیجه‌ای نمی‌گیریم، به خودت شرمنده نباش.

هوش مصنوعی: جز درد و رنج ناشی از تو، من هیچ هدفی ندارم که بخواهم با تو درباره‌اش صحبت کنم. ای جان پدر، هیچ چیزی برای من به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: گفتم که از لب تو بوسه‌ای بگیرم و از من هم جان کمی ارزشش را دارد. چرا این تأخیر به چه دلیل است؟ آیا چیزی به دست نمی‌آید؟

هوش مصنوعی: من دیگر از تو هیچ امیدی ندارم، چون از تو هیچ چیز به دست نمی‌آورم و بدون زحمت هم چیزی به من نمی‌رسد.