هوش مصنوعی: عشقم مانند گل لاله‌ای است که هنوز شکفته نشده و دلش تنگ است.

هوش مصنوعی: چشم ناتوان او مانند بیماری است، زیرا که بر اثر غمزه‌ای که دارد، چیزی از قابلیت‌هایش را از دست داده و لنگ می‌زند.

هوش مصنوعی: عزیزم، دیگر از این بی‌رحمی‌ها دست بردار. هر کسی که را ببینی، به نوعی دچار نام و ننگ است.

هوش مصنوعی: من همیشه به تو نزدیک می‌شوم و احساس شتاب می‌کنم، هرچند که در خودت هیچگونه تأخیری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو بسیار سنگین دل هستی و اگر صبور باشی، درون تو جوهر و وزنه‌ای وجود دارد.

هوش مصنوعی: دو ابروی تو شبیه به کمان است و هر بار که تو چشمکی می‌زنی، گویی تیری پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: چرا می‌خواهی با تیر و کمان به من آسیب برسانی؟ آیا جنگیدن با من کار ساده‌تری نیست؟

هوش مصنوعی: وقتی زبانت به راحتی به صحبت کردن می‌آید، مانند این است که مانند کسی که لنگ می‌زند، در رفتارت ناهماهنگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: سر او سبز و لبش خندان و چهره‌اش مانند گل سرخ است. هرکس که از زیبایی تو دیدن کند، رنگ و حالتی خاصی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: بدنم گفتم که درد دارد، پرسید چه شده؟ گفت: مانند چنگی می‌نالد.