هوش مصنوعی: ای ساقی، بیا و جام شراب را بیاور تا با نوشیدن آن جانم تازه شود، مانند این که جان در پیکر شراب جاری است.

هوش مصنوعی: ماه خیالی من، همانند خورشید، چشمانم را از واقعیات روشن کن و به من نوری بخش.

هوش مصنوعی: بوی خوش زلفت مانند بوی مشک است، و مانند ناف آهو، به من لذت و شادی می‌دهد.

هوش مصنوعی: عمر، زیبایی، نشاط، زندگی و حتی جهان همه چیزهایی بی‌ارزش و پوچ هستند در مقابل لذتی که از نوشیدن شراب به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: دنیا به دست عقل و هوش شکل گرفته و عقل بر این دنیا حاکم است.

هوش مصنوعی: عقل و جان وقتی با یکدیگر آشنا هستند، چرا باید با اصل و ماهیت خود بیگانه شوند؟

هوش مصنوعی: اگر طبیعت انسان به شوق و شادی برانگیزد، تعجبی ندارد که ما در می (شراب) خوشحال و سرمست هستیم.

هوش مصنوعی: اگرچه غم‌ها و مشکلات بسیار هستند، اما دل قهرمانان با نوشیدن شراب شادی و عشق، می‌تواند از همه آن‌ها عبور کند و مقاوم بماند.

هوش مصنوعی: گوشم را به نغمه‌های زیبا و دلنشین موسیقی پر کن، همان‌طور که بندگان با عشق و شوق به درگاه پروردگار روی می‌آورند.

هوش مصنوعی: آب زلال و خوشگوار کوثر و زیبایی بهشت در برابر محبت و جذابیت عشق قرار دارد.

هوش مصنوعی: دل باید مانند لاله زیبا و حساس باشد و مانند پیاله آماده دریافت عشق و احساسات. باید آن را پر از شادی و میکده کنیم، تا از طعم خوش زندگی بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: دست من را از شراب خالی نگذار، زیرا وقتی که دستم از می پر شود، مانند کف روی آب می‌ماند.

هوش مصنوعی: جواهری درخشان وجود دارد که در دست ما مانند چیزی بی‌درنگ و بی‌اهمیت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر جوهر (نهاد یا ذات چیزی) بر روی سطح (عرض) قرار گیرد، باید متوجه باشیم که جوهر، به عنوان یک اصل اساسی، بر اساس سطح خود پایدار است.