کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر که رخسارش آرزو کردست</p></div>
<div class="m2"><p>گل بر بارش آرزو کردست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بی خودیّ دلم بجای خودست</p></div>
<div class="m2"><p>زانکه دیدارش آرزو کردست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>تا گرفتار هجر اوست دلم</p></div>
<div class="m2"><p>مرگ صد بارش آرزو کردست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گو بیا حال من نخست ببین</p></div>
<div class="m2"><p>هر که این کارش آرزو کردست</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>عشق بی رنج هر که می طلبد</p></div>
<div class="m2"><p>گل بی خارش آرزو کردست</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>در بر من دلی جگر خوارست</p></div>
<div class="m2"><p>که غم یارش آرزو کردست</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>می گریزد بسایۀ زلفش</p></div>
<div class="m2"><p>باد گلزارش آرزو کردست</p></div></div>
<div class="b" id="bn8"><div class="m1"><p>عقل سودای وصل او نپزد</p></div>
<div class="m2"><p>گرچه بسیارش آرزو کردست</p></div></div>
<div class="b" id="bn9"><div class="m1"><p>اشک چون نار دان که می بارم</p></div>
<div class="m2"><p>چشم بیمارش آرزو کردست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶

هر که رخسارش آرزو کردست
گل بر بارش آرزو کردست
بی خودی دلم بجای خودست
زانکه دیدارش آرزو کردست
تا گرفتار هجر اوست دلم
مرگ صد بارش آرزو کردست
گو بیا حال من نخست ببین
هر که این کارش آرزو کردست
عشق بی رنج هر که می طلبد
گل بی خارش آرزو کردست
در بر من دلی جگر خوارست
که غم یارش آرزو کردست
می گریزد بسایۀ زلفش
باد گلزارش آرزو کردست
عقل سودای وصل او نپزد
گرچه بسیارش آرزو کردست
اشک چون نار دان که می بارم
چشم بیمارش آرزو کردست

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هر که رخسارش آرزو کردست

بی خودیّ دلم بجای خودست

زانکه دیدارش آرزو کردست

گو بیا حال من نخست ببین

هر که این کارش آرزو کردست

عشق بی رنج هر که می طلبد

در بر من دلی جگر خوارست

گرچه بسیارش آرزو کردست

اشک چون نار دان که می بارم

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

حاشیه ها