هوش مصنوعی: کجایی ای کسی که زندگی من به تو وابسته است؟ کجایی ای غمی که بنیان شادی من هستی؟

هوش مصنوعی: بوی وصالت مرا زنده نگه‌داشته است و از غم تو مرده‌ام. هرچند در مورد مرگ و زندگی‌ام بی‌تفاوت هستی.

هوش مصنوعی: بپرس از من که چگونه در دل دارم، تا بفهمی چه اندازه از غم خود آگاه هستم؛ زیرا خودم از حال و هوای رنج‌کشیدگان بیشتر اطلاع دارم.

هوش مصنوعی: آن گونه که بر دل من سنگینی و غم تو وجود دارد، ای کاش دل سنگین‌ام در پی زیبایی تو نباشد.

هوش مصنوعی: من غریب و بی‌کس در این شهر هستم، لطفی بکن و مهر و محبت نشان بده، نگذارید از کسی رنج ببرم و بر جوانی من ببخشید.

هوش مصنوعی: در شهر خودم کسانی برای نگهبانی من مسئول شده‌اند، اما اکنون همه‌ی آن‌ها به دنبال تو هستند تا از من محافظت کنند.

هوش مصنوعی: من به خاطر ویژگی‌هایی که دارم و به خاطر تغییراتی که در زندگی‌ام رخ داده است، لایق این عشق ناگهانی نیستم.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی که در دل دارم به قدری عمیق است که با هر قطره اشکی که می‌ریزم، می‌توانم درد و رنج پنهان خود را به دیگران نشان دهم.