هوش مصنوعی: جز غم‌ها و نگرانی‌های دشوار، از زندگی چه چیزی برای من باقی مانده است؟

هوش مصنوعی: من در حال حاضر در آشفته حالی به سر می برم و نمی‌دانم آیا مشکلاتی که احساس می‌کنم ناشی از حال و هوای جهان است یا از درون دل خودم.

هوش مصنوعی: من از درد و رنجی که به دل دارم خالی نیستم، اما انگار این درد و رنج به نوعی زیبا و باطراوت، مانند گل، در وجودم تنیده شده است.

هوش مصنوعی: آسمان جانم را می‌گیرد و در عوض به من ناز و عشوه می‌دهد. انصاف در معامله با من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: آه، زمانی که به فکر و اندیشه‌ام می‌پردازم، از درد و مشکلاتم احساس ناامیدی و عذاب می‌کنم.

هوش مصنوعی: از تمام زحمات بی‌فایده و تلاش‌های بی‌نتیجه‌ام خسته و سردرگم شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر جهان به مکانی شاد تبدیل شود، من همچنان در کوی غم و اندوه خودم زندگی می‌کنم.