هوش مصنوعی: می‌خواهم از خودم دست بکشم و در جمع دیگران نام تو را بگویم.

هوش مصنوعی: چقدر دیگر باید در کناری بنشینی و خاموشی کنی؟ من مانند گل به تو می‌گویم که باید صحبت کنی و از خودت بگویی.

هوش مصنوعی: خورشید از زیبایی چهره‌ات در پشت ماه پنهان شد، من این را می‌گویم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم زیبایی تو را در چمن وصف کنم، در آن صورت سرو و سوسن هم به احترام تو در سجده خواهند افتاد.

هوش مصنوعی: من با گل و یاسمن چه بگویم در برابر زیبایی تو که تمام زیبایی‌ها را در خود دارد.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که اگر من از درد و رنج خودم سخن بگویم، تو شرمنده شوی.

هوش مصنوعی: آنها خودشان می‌گویند که نیازی به درخواست من نیست، چون من نیازی به گفتن ندارم.

هوش مصنوعی: من به طور غیرمستقیم زیبایی چهره و موهای تو را مانند گل‌های سنبل و نسترن توصیف می‌کنم.

هوش مصنوعی: همه می‌دانند که من چه سخنی دارم، حتی اگر در برابر هزار نفر هم بگویم.