هوش مصنوعی: صبح که برای آغاز روز برمی‌خیزم، هزاران مشکل و چالش از هر سو به وجود می‌آورم.

هوش مصنوعی: وقتی که نامه دوست را می‌نویسم، دستم در میان گل و سوسن خواهد بود و مانند زلف محبوب، با زیبایی و لطافت در آویزم.

هوش مصنوعی: من به امید آنکه با محبوبم لحظه‌ای خلوت کنم، از شراب سرمست شوم تا از خودم فاصله بگیرم.

هوش مصنوعی: وقتی که زلف یار را می‌بینم، از روی شوق به زمین می‌افتم و پس از آن که به حالتی شکسته می‌گردم، دوباره به آرامی بلند می‌شوم.

هوش مصنوعی: لبان او همچون لعل زیباست و من به خاطر آتش عشق، تمام وجودم را آب می‌کنم تا به او نزدیک شوم حتی اگر به قیمت مرگ باشد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم با آسمان بجنگم، ستاره‌ها را چون دندان‌هایم در دهان می‌فشارم.

هوش مصنوعی: وقتی که نوشیدنی در دست دارم، به هیچ چیزی از این دنیا فکر نمی‌کنم و وقتی که یارم در کنارم است، از هیچ گزندی که ممکن است از آسمان برسد، ترسی ندارم.

هوش مصنوعی: اگر من در این مجلس، حتی یک قطره از نیم خورده خود را روی زمین بریزم، جهان خراب خواهد شد.