هوش مصنوعی: من که جرأت ندارم به چهره‌ات نگاه کنم، بیا و بگو که از دیدنت چه‌طور باید حال و روزم را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: در نگاه من، هرچقدر هم تلاش کنم و دور تو بگردم، هرگز به تو نخواهم رسید، حتی اگر مدت زیادی به تو خیره شوم.

هوش مصنوعی: غم تو مانند آتشی در دل من شعله‌ور است و باوجود این که شادمانی دیگری در زندگی‌ام وجود ندارد، آن درد و سوزش هنوز هم احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو در قلبم درخشان شود، مثل صبحی که نورش به زمین می‌تابد، حتی اگر از دستان تو پیراهنم را پاره کنم.

هوش مصنوعی: اگر در خانه بمانم، غم تو را روایت می‌کنم و اگر از کوچه بگذرم، داستان من و تو را بازگو می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق به چهره و قد تو، به باغبانی و ستاره‌شناسی پرداختم؛ زیرا تو از کنار من رفته‌ای.

هوش مصنوعی: به دلیل زیبایی و elegance تو، موهای خود را به باد می‌سپارم و از عشق به چهره‌ات، ستاره‌ها را یکی یکی به حساب می‌آورم.

هوش مصنوعی: از این پس، اگر خوابم ببرد، تنها تصور تو را در ذهن دارم و اگر خبری بشنوم، فقط از تو صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر مانند خورشید بر آسمان جا بگیرم، غم عشق تو همچون سایه‌ای همواره همراه من خواهد بود.