هوش مصنوعی: اکنون یک جشن حقیقی برپا شده است چون توانستم چهره‌ات را ببینم. حالا همه چیز درست شده است چون به تو دست یافتم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم چنین دو خوشبختی را با هم مقایسه کنم، وقتی که زیبایی را در روز عید بر چهره تو مشاهده کردم؟

هوش مصنوعی: من جان و جوانی‌ام را به خاطر تو از دست دادم، زیرا بوی زیبای موهایت به قدری به مشامم رسیده که نتوانستم خودم را کنترل کنم.

هوش مصنوعی: در آرزوی این هستم که سرم را به خط تو بگذارم، مانند قلمی که بر روی کاغذ می‌دود، به سمت تو حرکت کردم.

هوش مصنوعی: راهی که در پیش است، همانند زلفت طولانی است و من مانند شانه‌ای پا به پا شدم و همه چیز را از سر گذراندم.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که بخواهم توضیح دهم و از دردهایی که بر اثر دوری تو تحمل کرده‌ام بگویم، باز هم نمی‌توانم آن را به طور کامل بیان کنم.

هوش مصنوعی: در جستجوی نور چهره تو، مانند صبح زود صدایی از من به گوش نرسید، زیرا که من همچنان در حال انتظار هستم و خود را برای این دیدار آماده نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: خوشبختی و نعمت وجود تو به من رسید و در نهایت، جانم را که در دوری تو از دست داده بودم دوباره به دست آوردم.