هوش مصنوعی: آیا این که من به این درد دل گرفتار شدم، تنها به خاطر عشق توست که در دام تو افتاده‌ام؟

هوش مصنوعی: چه گناهی مرتکب شده بودم که ناگهانی به دست تو، ای ستمگر شوخ، دچار این چنین بدم؟

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو، با شتاب و سرعت به میدان مقابل تو رفتم و در این مسیر، به شدت دچار افت و شکست شدم.

هوش مصنوعی: هرگز به این شکل دچار مشکل نشدم، حتی اگر بارها در همین راه دچار شدم.

هوش مصنوعی: دل من طاقت عشق ورزی با چنین صبری را نداشت، اما به این حال افتادم و نتوانستم خود را کنترل کنم.

هوش مصنوعی: از عمیق شدن در این غم نمی‌توانم آزاد شوم، زیرا چنان به اشک‌هایم گرفتار شده‌ام که مانند لنگری در دریا مانده‌ام.

هوش مصنوعی: در خیال خود، تصویر لب و مو و چهره‌اش را دیدم و در میان عطر گل، مشک و شکر غرق شدم.

هوش مصنوعی: دستم از آن زلف سیاه لغزید و به چاه نقره‌ای او افتادم.

هوش مصنوعی: در آن چاه جانم با خوشی افتاد، اما از بدبختی خودم در کنار در ماندم.