گنجور

شمارهٔ ۱۰

ندانم غنچه را بلبل چه گفتست
که بس خونین دل و چهره کشفتست
مگر رازی که او را با صبا بود
یکایک فاش در رویش بگفتست
تو گویی آتش افتادست در خار
ز بس گلها که از گلبن شکفتست
بجز در حلقۀ لاله نیایی
گهر هایی که چشم ابر سفتست
اگر چه فتنۀ باغست نرگس
بدان شادم که آخر فتنه خفتست
صبا کرد آشکارا بر سر چوب
هر آن خرده که گل در دل نهفتست
دو سر در یک قدم بنمود نرگس
بنا میزد، چه زیبا طاق و جفتست

اطلاعات

وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: سیاوش جعفری

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

حاشیه ها

1398/06/12 16:09

سلام
در مصرع دوم از بیت اول
شکفته است
باید درست باشه احتمالا

1398/07/23 14:09
عین. ح

«کشفتن» به معنی شکافتن است که مجازاً در مورد شکفتن گل هم به کار می‌رفته است؛ بنابراین به همین شکل درست است. افزون بر این، اگر شکفتن باشد، تکرار قافیه است که دست‌کم در غزل کمال چندان دیده نمی‌شود؛ البته غیر از ردالقافیه (یکسانی قافیة مصراع‌های اول و سوم)

1399/07/10 01:10
جعفر مصباح

بیت چهارم
تبدیل
نیایی به نیابی