هوش مصنوعی: ای هنر، تو به وسعت قدرت خود تمام مشکلات و سختی‌ها را حل می‌کنی و هیچ چشمی نمی‌تواند تو را شبیه خود ببیند.

هوش مصنوعی: سال‌ها گذشته و هنوز بوی همراهی به مشام می‌رسد؛ بویی که شبیه به عطر مشک و رایحه خوشگلاب است.

هوش مصنوعی: آرزوها در دل ما به وجد می‌آورند و مانند نواختن یک ساز، روح ما را به رقص درمی‌آورند.

هوش مصنوعی: از کلام تیغ و کمانت، راز قدرت بهرام و تیر در دنیا آشکار شده است.

هوش مصنوعی: در ستایش تو، دل آرام می‌گیرد و تیر سرنوشت مانند تیر به راز دل پرده می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است این ماجرا باعث زحمت شود، اما راهی برای فرار از آن در این جایگاه ندارم.

هوش مصنوعی: روز گذشته به خدمت شما آمدم و آن آسمان، به خاطر بلندی‌اش، بر من کرنش کرد.

هوش مصنوعی: من در زندگی زحمات و سختی‌هایی را تجربه کرده‌ام که امیدوارم همیشه باقی بمانند، و این سختی‌ها بیشتر از یک جمعیت انبوه بوده‌اند.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، تمامی مردم، چه کوچک و چه بزرگ، به طور جمعی و یکجا گرد هم می‌آیند.

هوش مصنوعی: از حیوانات درنده و وحشی، از جن‌ها و انسان‌ها، از اسب‌ها و الاغ‌ها و الاغ‌های بارکش.

هوش مصنوعی: این عبارت به توصیف و اشاره به ویژگی‌های مختلف افراد و نقش‌های اجتماعی می‌پردازد. در اینجا از واژه‌هایی استفاده شده که به نوعی به شخصیت‌ها، مقام‌ها و ویژگی‌های آنان اشاره دارند. به طور کلی، می‌توان گفت این متن درباره تنوع شخصیت‌ها و مشاغل در جامعه صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: نگهبان، خادم، نگهبان سگ، سگ، آقا، شاگرد، یاری‌رسان و دبیر.

هوش مصنوعی: من هیچ‌کدام از این‌ها را نشناختم و خودم را درگیر این دسته‌بندی‌ها نکردم؛ از جمله کافر، زرتشتی، مسلمان و یهودی.

هوش مصنوعی: من در این جمعیت ناچار و درمانده که به کمک نیاز دارند، به تنهایی و پیاده مانده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت آسیب‌ها، جایگاه خود را به خوبی حفظ نکرده‌ام و به دلیل فراوانی آشوب‌ها، مسیر خود را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: زیر پای اسب و در دست سوار، من به خوبی و نیکی فکر کردم.

هوش مصنوعی: گفتم چگونه می‌توانم رفتار کنم وقتی که شخصی بی‌احترامی به من کرده و در دل من جریانی تغییر ایجاد کرده است؟

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که انسان نمی‌تواند از حس حقارت و ناچیزی خود رهایی یابد. حتی فردی که خود را بزرگ و با وقار می‌داند، ممکن است در درونش احساس ضعف و ناامنی داشته باشد.

هوش مصنوعی: به عقل گفتم که تو می‌دانی من در چه حال هستم؛ وقتی که از قدرت و توانایی خود دور شدم، احساس تحقیر و ذلت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در زمین مثل سایه‌ای هستم که بر سر محافظم قرار گرفته، به‌طوری که نام من به‌سان خورشید درخشان است.

هوش مصنوعی: کیست که از زمین مرا بلند کند؟ تا من بتوانم از او سپاسگزاری کنم و زندگی تازه‌ای را آغاز کنم؟

هوش مصنوعی: عقل به تو می‌گوید که اگر حقیقت را بخواهی، این حرف در ذهنت جا می‌گیرد مانند زینی که بر پشت اسب قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر او تو را از زمین بر دارد، خاک راه تو تبدیل به آسمان می‌شود.

هوش مصنوعی: این بار را می‌توانم از تو بردارم، زیرا خودت او را توانمند می‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که اندیشه‌ام به شدت فعال شد، این گفتار را مانند نان تازه‌ای در دمای موفقیت و پیشرفت تو به آماده‌سازی پرداختم.

هوش مصنوعی: همچنین باد تو را تا زمانی که شاخ و برگ‌های عالم به اوج برسند و در آسمان هفتم، جلوه‌گری کنی، به حرکت در می‌آورد.