هوش مصنوعی: ای خوشا که عقل در این جهان بی‌چاره است و حریم قدس تو در آسمان‌های بلند قرار دارد.

هوش مصنوعی: پادشاه خسرو از شرق، فرمانروای کیانی است که در این جهان هیچ نظیری ندارد.

هوش مصنوعی: آسمان راز پیروزی تو را دارد و زبان تو به مانند سُرنا، خوش آواز است.

هوش مصنوعی: مظفّر برای دشمنان دین خدا که قوانین آن راهنماست و عقلم در کنار آن، مددکار است.

هوش مصنوعی: جهان پر از معانی و مفاهیم است و تو مانند خنجری قوی و تیز در میدان مبارزه و سرزنده همچون قلم یک نویسنده، خود را نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: وقتی پایه‌های انصاف تو محکم و استوار است و خیر و سخاوت تو مانند دریا وسیع و بی‌پایان است، قدرت تو در برقراری عدالت و نیکوکاری بسیار چشمگیر است.

هوش مصنوعی: به خاطر بزرگی و سخاوت تو، حتی ارزش خاک هم در برابر دریا کم‌رنگ و ناچیز به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر لحظه امید و زندگی به من منتقل می‌شود و بوی خوشی که از وجود تو به مشام می‌رسد، همچون بوی مشک و عطر است.

هوش مصنوعی: در زمان حکومت و عدالت تو، آهو و بره از شیرهای شکم‌سیر بهره‌مند خواهند شد.

هوش مصنوعی: ضربهٔ شمشیر تو بر او مانند صدای جفت شدن دو کلک در آب است.

هوش مصنوعی: زمانی که دست تو به تیغ و قلم برسد، هنر و توانایی تو همانند تیر زدن از کمان بهرام به اوج می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر مانند یک گوهر، قوی و محکم باشی، نه مثل یک غنچه که در حریر پیچیده شده است، پیروز خواهی شد.

هوش مصنوعی: اگر در برابر دشمنی با خشونت رفتار کنی، شب و روز درگیر مشکلات و درگیری‌های سخت خواهی شد.

هوش مصنوعی: با تیزی و تند و تیز به دیگران امتحان کن که چطور می‌توان بین خوبی و بدی، روشنی و تاریکی تفاوت قائل شد.

هوش مصنوعی: وقتی دشمن تو از دلش باد سردی به‌راحتی بروز دهد، آنگاه جهنم و سردی بی‌پایان برایت آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: مانند گیسوی معشوق، عشق عاشقان به دام می‌اندازد و دل آنان را به اسیری می‌کشاند.

هوش مصنوعی: دل انسان به شدت آزرده می‌شود و مانند دانه‌های انار تکه‌تکه می‌گردد وقتی که تیغ تو بر عمق وجودش برخورد کند.

هوش مصنوعی: اگر پای تخت تو بر روی شیر آسمان است، جای تعجب نیست، چون پای تخت همواره باید در مکان شایسته‌ای باشد.

هوش مصنوعی: عصای تو به مانند نیزه‌ای بر چهره‌ی بدخواه تابناک می‌درخشد و مانند برگ طلا جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر نصایح حکیمان در دل‌ها جای گیرد، تو نیز باید از روشنایی و دانش بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: زمانی که سخنان حکمت‌آمیز بیان می‌شود، تیر راستگویی تو دل‌انگیز و خوشایند خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی که تنور جنگ از خون دشمن پر شود، خاک می‌شود و خمیر می‌گردد.

هوش مصنوعی: وقتی که بدون زحمت گفت و گویی بین دو ارتش برقرار شود، مانند تیراندازی است که پیام‌آور است.

هوش مصنوعی: درون چشمه‌ی آفتاب گشتن یعنی در عمق و حقیقت اشیاء و مسائل جستجو کردن، همان‌طور که در حوادث و رویدادها به سراغ حقیقت و معنا می‌رویم.

هوش مصنوعی: مرگ به سمت جان تاریک دشمن، با روشنی تلو تلو زننده‌ی شمشیر تو حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: به طور طبیعی، در برخی مواقع، افراد ممکن است به خاطر فشارهای روانی یا مشکلات داخلی، دچار تردید و سردرگمی شوند، مانند زمانی که آب دریا در زمان جزر به سمت عقب می‌رود و در وضعیت نامتعادل قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: از زیر پیراهن آهنین، جوی خون جاری است، مانند آتش که از برکه‌ای می‌درخشد.

هوش مصنوعی: از خون دل شجاعان، به مانند گل‌های شاداب در روی حصیرهایی که بر زمین گسترده شده‌اند، برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: زمان و زمین تحت تأثیر خشم و سر و صدا قرار نمی‌گیرند و ادامه دارند.

هوش مصنوعی: وقتی خون و درد به گل تبدیل شود، خاکی به وجود می‌آید که عصای چرخ پیر را به دست می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چنان با دقت و سرعت به سمت هدف خود می‌روی که گویی مار در حال خزیدن به سمت آب است.

هوش مصنوعی: دشمن از تیغ تو فرار می‌کند و در حالی که اجل او را تعقیب می‌کند، نمی‌تواند از تو دور شود.

هوش مصنوعی: اگرچه کسی از تو چیزی بگیرد، اما مانند پیاز نرم و له شده زیر ضربه‌های تو خواهد بود، مانند سیر.

هوش مصنوعی: پیروزی در حال دویدن است و سرمستی از هر سو او را فراگرفته، زیرا که به خاطر امیر جانش را فدای او می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کاش کار علم به قدری بزرگ و باارزش باشد که از فضل و عظمت برخوردار شود! و ای کاش نگاه به معانی و مفاهیم نیز به روشنی و روشنی قلب‌ها باشد!

هوش مصنوعی: تو کسی هستی که مانند پادشاهی، توانسته‌ای صدای قلم را با نغمه‌ای دلنشین و زیر هماهنگ کنی.

هوش مصنوعی: از بخشش تو، همه در هر جا در امان هستند و از انصاف تو، کوچک و بزرگ سپاسگزارند.

هوش مصنوعی: آدمی که همیشه برای دیگران دعا می‌کند، به خاطر چرخش روزگار در شرایط سختی گرفتار شده و حالتی رنج‌آور دارد.

هوش مصنوعی: دل او پر از درد و غم است و در عین حال، زبانی دارد که می‌تواند خیلی حرف‌ها را بزند و احساساتش را بیان کند.

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده به وضعیت خاصی اشاره می‌کند که نه توانایی صحبت کردن دارد و نه می‌تواند در سکوت بماند. او نه می‌تواند صبر کند و نه از شرایط موجود شکایت کند. به عبارت دیگر، او در یک موقعیت دشوار قرار گرفته است که هیچ یک از گزینه‌ها برایش قابل استفاده نیست و احساس بی‌پناهی و سردرگمی می‌کند.

هوش مصنوعی: بیرحمی و ستم روزگار، مرا ناگزیر به درگاه رحمت و لطف تو آورده است.

هوش مصنوعی: تمام کسانی که به معنای عمیق و روحانی توجه دارند، می‌توانند مرا به عنوان وابسته و تحت سرپرستی خود بپذیرند، همان‌طور که خودشان را به من نزدیک می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر در این مکان بی‌ادبی کنی، حتماً با ناتوانی و کم‌کاری خود، عذرخواهی کن و خودت را ملامت مکن.

هوش مصنوعی: وقتی که سخن را به نزد پادشاه می‌فرستم، می‌دانم که نظر من ارزشی ندارد و نقدکننده هم بینا نیست.

هوش مصنوعی: بگذر از زندگی تا زمانی که محبت تو در جهان وجود دارد، که اگر محبت تو نباشد، جهان را باید ترک کرد.

هوش مصنوعی: برایت آرزو می‌کنم که همیشه شاد و خرم باشی و عمرت طولانی باشد. امیدوارم که اتفاقات ناخوشایند از زندگی‌ات دور بمانند.

هوش مصنوعی: به هر حال، خداوند یار و همراه تو باشد، چه نیروی حمایت‌کننده‌ای و چه پشتیبان خوبی.