هوش مصنوعی: آن بزرگمردی که هرجا بگویی و از او یاد کنی، به احترام او سر را به زمین می‌گذارد و از دل و جان به او ارادت دارد.

هوش مصنوعی: خورشید است که با نگاهی عالی و سرشار از زیبایی به تو می نگرد، بنگر که چه چیزهایی از حرص و شوق زمین، به خاطر تو به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: هرکسی که مانند نرگس است و به زیبایی‌ها و ارزش‌ها توجه دارد، از شوق و اشتیاق برای دیدن تو مانند گلی که در انتظار برآورده شدن آرزوهایش است، پر از احساسات می‌شود.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش تو به روح و جسم من زینت بخشیده است و نگاه من به دانش تو راهنمایی برای درک خوبی و بدی شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که هدف تو قرار گیرد، مانند ستاره‌ای درخشان و ارزشمند خواهد شد و جایگاهش بسیار بلند و شایسته خواهد بود، نه اینکه تنها به ظواهر بسنده کند.

هوش مصنوعی: با نور ضمیر خود، به سوی خورشید نگاه کن. در این زمان، مردم از خجالت خود عمیق‌تر به درون خود می‌نگرند.

هوش مصنوعی: هر جا عشق و محبت تو شعله‌ور شده، مثل شمعی که در برابر روشنایی تو ذوب می‌شود، آنجا همگان شاد و خوشحال شده‌اند.

هوش مصنوعی: زمانی که نگاه ستاره خوشبختی به کسی بیفتد، چشم‌های بد از او دور می‌شود. چه بگویم که آن شخص تا چه حد خوش‌یمن و خوش‌شانس شده است.

هوش مصنوعی: در یک راهی که به نظر می‌رسد، لطف تو مانند نرگسی به چشم می‌آید. آن نگاه بر روی او افتاد و باعث شد که به مقام و جایگاهی بلند دست یابد.

هوش مصنوعی: کوچک‌ترین ذره از اندیشه تو، همین خورشید است که به خاطر نگاهش، زمین به طلا و جواهر تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: به من توجهی کردی و من همچون گل نرگس، از این توجه‌ات احساس کردم که همه کارهای من به زیبایی زر است.

هوش مصنوعی: پرده‌ای از غم و ناامیدی تقدیر در برابر چشم‌هایم قرار دارد، تا زمانی که روزگار روی خوشش را به من نشان ندهد.

هوش مصنوعی: چشمانم پر از زیبایی و جواهر بود تا تو را ببینم، اما این نگاه هیچ فایده‌ای نداشت و همچون آب و عبور از آن بی‌اثر بود.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی می‌پردازد که در آن شخصی احساس خفگی یا ناراحتی می‌کند. او به چیزی توجه کرده که باعث شده بخشی از وجودش، مانند سر شکم، تحت تأثیر قرار بگیرد و حالاتی شبیه به ادرار کردن را نشان دهد. در نهایت، سوالی مطرح می‌شود که دلیل این وضعیت چه چیزی می‌تواند باشد و چه عاملی باعث ایجاد این حس در او شده است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به زیبایی و شکوه آینه‌ای اشاره می‌کند که وجهه و جمال اسکندر را به تصویر می‌کشد. او به نوعی قدرت اعداد و ریاضیات را نیز با نشان دادن دقت و ظرافت در آن تصویر، به نمایش می‌گذارد. به عبارت دیگر، زیبایی و قدرت در یک کادر معنادار و هنری به تصویر کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که موضوع معیشت من به مشکل برخورد و وضعیت مالی‌ام تاریک شد، این آتش دل شکسته‌ام، باعث شد که اشک‌هایم از چشمانم بیرون بریزد.

هوش مصنوعی: ای گیرنده‌ی نگاه‌های تیز، لطفاً مشکل من را حل کن، زیرا در جایی که باید به آن توجه شود، آن معضل به دفتری بزرگ تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: من از بخشش تو بهره‌مند شدم و در حالی که به شتاب و زودگذری لحظه‌ها توجه کردم، همه چیز به یکباره تغییر کرد.

هوش مصنوعی: ای آقا، دقت کن که در بازی نگاه، مهره‌ای که برای تو باز شده، از دیگران آزاد شده است.

هوش مصنوعی: هیچ کسی نمی‌تواند به طور قطعی بگوید که نظر دیگران ناقص است، زیرا این کار نشان‌دهنده‌ی نادانی و ناتوانی خود شخص در درک مسایل است.

هوش مصنوعی: دشمنانم از نگاه من ناراحت می‌شوند، زیرا این نگاه از الطاف توست که به من اشراف داده و مقامم را پایین‌تر نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: پس به ناچار، وقتی که از چشمان چنین برون می‌آید، چه تعجبی دارد اگر افکارم هم با آن دچار مشکل شود.

هوش مصنوعی: پیش از این، دیدگاهی نیک و آرام داشتم، اما ناگهان با دیدن چیزی ناگوار، آن احساس خوب تحت تأثیر قرار گرفت و از بین رفت.

هوش مصنوعی: چشم حسود به خوبی‌های او حسادت می‌ورزد و حتی اگر برای تو به نظر بیاید که او در تنگنا قرار دارد، در واقع او در اوج موفقیت و خوشبختی است.

هوش مصنوعی: هیچ ناظر دنیادیده‌ای نمی‌تواند به اندازه این تجربه عبرتی بزرگ بگیرد، زیرا در آن، نکته‌های عبرت‌آموز برای کسانی که قدرت درک دارند نهفته است.

هوش مصنوعی: پس جای تعجب نیست اگر دیدگاه من دقیق‌تر شده است، چرا که هر کسی که به پرورش سخن بپردازد، دیدگاهش نیز تیزتر می‌شود.

هوش مصنوعی: محبت و توجه تو نسبت به من وجود ندارد، بنابراین طبیعی است که آن نگاه و توجه تو به من در میانه‌ی راه و ناتمام باقی بماند.

هوش مصنوعی: نگاه محدود من تنها به اندازه دو قدم بود و از آن، یک قدم جلوتر نرفتم، بنابراین طبیعتا بعد از آن حتی کمتر هم شد.

هوش مصنوعی: چشمان من همیشه به لطف و مهربانی تو نگاه می‌کنند، ولی بدبختی من باعث شده که خودم را در میان نبودن تو نابینا ببینم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که من از نظر مالی به چند سکه طلا نگاه نمی‌کنم، بلکه می‌خواهم به تو بفهمانم که چقدر این بنده در واقع تحقیر شده است.

هوش مصنوعی: بیشتر از این به چشمانت امید نداشته باش، زیرا این نگاه و توجه به حدی زیاد شده که به زحمت می‌تواند دوام بیاورد.

هوش مصنوعی: شعر بیچاره چرا از نگاه تو بی‌اعتبار شد؟ توجه کن که این بنده گناهکار، به خاطر اشتباهش به ناباوری دچار شده است.

هوش مصنوعی: اگر به این دلیل که نوشته‌ای به هدف نرسد، پس بدان که تمام تلاش‌ها و زحمت‌های تو بی‌فایده بوده است.