هوش مصنوعی: به دستور و حکمت خداوند، سلطنت مظفّرالدین به حق و شایستگی او محول شد.

هوش مصنوعی: از شدت یاد و خاطره علی، چراغ دانش روشن شده و نور آگاهی او چشم دل من را روشن کرده است.

هوش مصنوعی: از رشته توکل، معانی زیبا و عمیق شکل گرفته است و از گرد و غبار موکب تو، دانه‌های کوچک و روشن مانند توده‌ای از مروارید پدید آمده است.

هوش مصنوعی: وقتی که به لطف و نیکی تو، اراده‌ات را به کار می‌گیری، تمام سرزمین‌های دل‌ها در اختیار تو قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: محمد بن مبارز، مرد نیکوکار و مهربان، به خاطر سخاوت و generosity تو، خود را در خاک و گِل می‌بیند.

هوش مصنوعی: عطر نفس و روح آدمیان به قدری غنی و پرورش‌دهنده است که مانند گوی‌های آتشینی در دل آسمان می‌درخشند.

هوش مصنوعی: سخاوت و generosity تو همچون گنجی ارزشمند است که هر کسی نام تو را بر زبان می‌آورد، زبانش همچون شمشیری زرین بی‌نظیر می‌شود.

هوش مصنوعی: در زیر آسمان، نظیری همچون تو را پرورش نداده‌اند، چرا که وجودت از چنان ارزش و شگفتی برخوردار است که می‌تواند به راحتی از دل خود نمایان شود.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر درباره توانایی و استعداد فردی صحبت می‌کند که در زمان مناسب، توانایی‌های خود را برای بیان امور پنهان و رازها به کار می‌گیرد. او به نوعی بر توضیح و روشن‌سازی این رموز تأکید می‌کند و به یک نوع هوش و ذکاوت اشاره دارد که در شرایط خاص خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: حکومت و سلطنتی شایسته است که در آن دانایی و آگاهی وجود داشته باشد، مانند دانش سکندر که بر تاج‌داری‌اش افزوده است.

هوش مصنوعی: چنان که جان خضر، با چشمه‌ای حیات‌بخش به معانی خوب و درست هدایت شد.

هوش مصنوعی: هر کسی که علم و فضیلتش را با تو برابر دانست، همانند کسی است که بخواهد سنگ و زر را معادل هم قرار دهد.

هوش مصنوعی: شخصی که در راه علم و فضیلت تلاش و کوشش زیادی کرده است، به مانند آفتابی درخشان است که نام و شهرتش در هفت کشور پخش شده و همه جا شناخته شده است.

هوش مصنوعی: ببین که وقتی می‌خواهی علم بیابی، انگشت اشاره‌ات به کجا می‌رود و چطور ذهن و بدن تو دگرگون می‌شود. این موضوع نشان‌دهنده تأثیر علم بر وجود انسان است.

هوش مصنوعی: دوستی که گرفتار عیب‌جویی و خوردن حرام است، لیاقت همراهی و دوستی تو را ندارد؛ بنابراین بهتر است از نوشیدن مشروبات و宴‌سازها فاصله بگیری.

هوش مصنوعی: دوست من، وقتی که دریا باران نباشد و سرشکسته بماند، سخن گفتن تو که نازک‌دلی و لطافت کلام داری، می‌تواند آن را زنده کند.

هوش مصنوعی: شبی خواب دید که دست شاه مانند گل نرگس از صبح بیداری سر بر آورد و درخشش نقره و طلا را نمایش داد.

هوش مصنوعی: هوا را خواستم که تو را توصیف کنم، چون گلی در دل، افکارم را خوشبو کرده است.

هوش مصنوعی: من در توصیف شمشیر تو به قدری غرق شدم که فکر کردم شدت و تیزی آن باعث شد تا اندیشه‌ام از بین برود.

هوش مصنوعی: زمانی که غوغا و جنگ و صدای خطر به گوش می‌رسد و فتنه‌ای که آرام است از خواب بیدار می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان به رنگ سرخی در آمده است که انگار از نوک نیزه‌های خونین به دست آمده، و این رنگ به عنوان دارویی برای چشم ستاره‌ها به کار رفته است.

هوش مصنوعی: از کمک پرنده‌ای مانند عقاب در پرواز، تیرکی به سوی دل که همواره در آرزوی هر دلاوری است، پرتاب شد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه تو مانند کوه استوار و قوی هستی، اما به خاطر زخم‌هایی که از نافرمانی و ظلم به مادر وارد کرده‌ای، همچنان آسیب‌پذیری.

هوش مصنوعی: زبان طعنه و کنایه به شدت دراز شد و مانند تیغه شمشیر لبخند از چهره‌ای که مانند کاسه‌ی سر است، نمایان شد.

هوش مصنوعی: چهره های زیبای هامون همچون آینه هایی در هم فرو رفته شدند، زیرا کوه در حفره های عمیق و سنگین خود را نمایان کرد.

هوش مصنوعی: برق ناگهانی مرگ همه‌چیز را روشن می‌کند و هشدارها را نادیده می‌گیرد، به طوری که انسان‌ها به هیچ چیزی گوش نمی‌دهند و متوجه خطر نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: به پای خودت بایست و به درون خودت نگاهی بینداز، که سرنوشتی که به دست خودت ساخته‌ای، تو را به سوی روز قیامت می‌برد.

هوش مصنوعی: با چاره‌جویی به جراحت امید پرداخت و از ترس تیر تبرأ کرد و خود را از جوهر وضعیت نجات داد.

هوش مصنوعی: هر کجا که شمشیر به جسم کسی آسیب زد، سرنوشت از آن نقطه به او نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: رستم دستان با شمشیر چیزی نکند، بلکه آن صدایی که قدرت زور بازوی خسرو را با خنجر زخم کرده است، بیانگر داستانی است.

هوش مصنوعی: جز تو، کسی نیست که در روز نمایش هنر، کلک فتوای خود را با تیغ ملک یاری کند.

هوش مصنوعی: ای هنرمند! ای پادشاه! لطف و رحمت ازلی تو نباید به سادگی و بی‌دلیل به تو داده شده باشد، تو حقاً پادشاه و داور هستی.

هوش مصنوعی: دست‌های تو از برکات و نعمت‌های مختلف پر است و همه چیز را برای کسانی که به معانی و مفاهیم عمیق دسترسی دارند، فراهم کرده‌ای.

هوش مصنوعی: من یکی از آن‌ها هستم که حال من از آنچه که آرزویش را داشتم، بهتر شده است.

هوش مصنوعی: هر کجا که داستان سخاوت و بزرگواری پادشاه را نقل کنم، می‌بینم که او چه لطف‌ها و محبت‌های بی‌پایانی نسبت به من داشته است.

هوش مصنوعی: هیچ کسی به من ایمان ندارد، زیرا کسی که چیزی را با چشمان خود می‌بیند، به‌راستی نمی‌تواند آن را باور کند.

هوش مصنوعی: از تلاش و اراده تو بهره‌برداری می‌کردم، مانند ابری که به کنار دریا می‌آید و مرواریدها را جمع می‌کند.

هوش مصنوعی: هر چه در دل خویش بوده را مانند دریا به دیگران تقدیم می‌کند، اما این بخشش شبیه آن کسی نیست که با ناز و چهره‌اش، بخشش‌هایش را کوچک و ناچیز جلوه می‌دهد.

هوش مصنوعی: در خانه من تجمعی از درباریان و نوکران وجود دارد که مانند اردوگاهی برای پادشاهان در نظر گرفته شده است.

هوش مصنوعی: برای آشپزخانه‌ام، با چوب‌های خوش‌بو و تازه، سوپ خوشمزه‌ای درست کردم که بوی آن با عطر مشک و عنبر ترکیب شده است.

هوش مصنوعی: آسمان آبی از روی خجالت رنگ باخت و به شکل درگاه خانه‌ام درآمد.

هوش مصنوعی: چشم همت من، مانند دریای نیل، سراب گشت. چرا که شاه بزرگی، آن را به دریای سبز تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: این شگفتی‌ها تنها ویژه من نیستند، بلکه به صورت گسترده‌تری در دیگران نیز وجود دارند.

هوش مصنوعی: بسیارند افرادی که در دنیا درباره‌ام می‌گویند و در حق من، این پادشاه مرا پرورش داده است.

هوش مصنوعی: شخصی که به ستایش دیگران می‌پردازد، از دور به نظرش می‌رسد که با گفته‌هایش می‌تواند بر نیازمندی‌های خود غلبه کند و از نعمت‌هایش بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ! خواهش می‌کنم دعا کننده را ببخش، چرا که او به درستی از نعمت بازنشستگی یاد کرده است.

هوش مصنوعی: من به همه چیزهایی که برای اعتماد لازم است، از مکارم اخلاق و لطف بی‌پایانی که گسترش می‌دهی، تکیه می‌کنم.

هوش مصنوعی: شرافت و بزرگی این است که دعاگو و ستایشگر شاه جهانی را قدردانی کنیم، چرا که او با ستایش خود، نام و یاد شاه را در صفحات تاریخ ثبت کرده است.

هوش مصنوعی: برای نشان دادن زندگی پاک ancestors و افتخار آفرین فرزندان، او تصمیم گرفته است که در این مکان به خلوص خود پایبند باشد.