هوش مصنوعی: اگر در عالم کسی وجود دارد که فقط به بخشش و generosity فکر می‌کند و همت خود را صرف این موضوع کرده است،

هوش مصنوعی: تنها شهاب‌الدین است که استعدادش پر از خط هنر و زیبایی است.

هوش مصنوعی: یک جرعه از جام محبت او، مانند حالتی است که در سر گل نرگس مست و شاداب وجود دارد.

هوش مصنوعی: از روح و خصوصیات او نشانه‌ای هست که در دل گلبرگ پنهان شده و آن را به حالت خوشبختی درآورده است.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است دستی که مانند دریا است، خالی باشد؟ زیرا او مانند دریا، دارای گنجینه‌های بسیار فراوانی است.

هوش مصنوعی: من از نظر فکری و عقلی به قدری روشن و درخشان هستم که مانند خورشید، با وجود خود، بسیاری را تحت تاثیر قرار می‌دهم و دارای نفوذ و قدرت هستم.

هوش مصنوعی: شنیدی که داستان حاتم طایی چه رازی دارد؟ او که در نوشته‌ها و کتاب‌ها نامش آمده، سخاوتمند و بزرگوار بود.

هوش مصنوعی: هیچ دهی وجود ندارد که در آن کسی به خاطر بخشندگی‌اش معروف باشد.

هوش مصنوعی: چه بسا که آسمان بر نعمت و حکومت او مهربان است، هرچند دلش از کینه پر باشد.

هوش مصنوعی: دل او مانند خورشیدی است که در آسمان می‌درخشد و شعاع محبتش همگان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: خورشید به خاطر این که از عقل و اندیشه او نور می‌گیرد، بر تمام جهان تسلط دارد.

هوش مصنوعی: دست و زبان او همچون جواهراتی ارزشمند و پاشیده شده‌اند که زمانه به مانند مرواریدهایی پراکنده، آنها را زیبا و ارزشمند ساخته است.

هوش مصنوعی: من به او حسودی می‌کنم و او مانند فصل پاییز سرد و بی‌احساس به نظر می‌رسد، اما در دلش آتش عشق و شوقی نهفته است.

هوش مصنوعی: زمانه مانند خوشۀ انگور، دشمنانش را زیرپا و له می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کجا که او تصمیم بگیرد و به آن سو روی کند، آسمان و سرنوشتش نیز در آن راستا به او یاری می‌رساند.

هوش مصنوعی: نیکی و محبت او به قدری زیاد است که صبرش همیشه دشمنان را فریب می‌دهد.

هوش مصنوعی: نقاشی او در به نمایش گذاشتن مردگان، مانند صدایی از اسمان است که بر دل‌ها تاثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: اینکه سر او با مشک و کافور معطر است، جای تعجب نیست چون عقل و درکش از اندیشه‌های عمیق و شیرین پر شده است.

هوش مصنوعی: عقل انسان به ارزش و مقام خود در مقایسه با زیبایی‌های ظاهری می‌بالد، به طوری که حتی نعل مرکب او (نشانه‌ی تلاش و کوشش) از گوشواره‌ی یک حوری (نماد زیبایی و زینت) باارزش‌تر است.

هوش مصنوعی: خلق و خوی او مانند درختی است که معنی و مفهوم را به خوبی می‌پرورد؛ زیرا اندیشه‌اش چنان روشن و پر از دانش است که نورانیت دارد.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار! اگرچه دلم درد دارد و رنجور است، اما آرزوی خدمت به تو در دل دارم.

هوش مصنوعی: او می‌ترسد که در آنجا به خاطر ناهماهنگی، ذائقه‌اش ناخوشایند و بی‌میلی پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی از آنجا که عقیده اوست، به آن مقام بی‌اعتنا باشد، دلش آزرده خواهد شد.

هوش مصنوعی: از آن معنا کمتر خدمت کنید، زیرا آن درگاه شما را از زحمت و دردسر دور می‌دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا به وضوح اشاره شده که هیچ شکی نیست که آن نوع خوشی و شادی دائمی، برای همه هنرمندان و اهل هنر، جشن و سروری به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر بداند که در میان آن همه مردم و جمعیت، من برای او چه ارزشی دارم، هرگز از کنار من دور نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر لیاقت این کار را ندارم، پس این جسارت من قابل بخشش است.

هوش مصنوعی: من به رحمت‌های الهی امیدوارم که دشمنان تو را شکست‌خورده می‌سازد.