هوش مصنوعی: نوری از امید به من تابید که دل من را شاد و سرزنده کرد.

هوش مصنوعی: دل من که در تاریکی و ناامیدی به سر می‌برد، اکنون به قدری روشن و پرنور شده است که حتی یاد آفتاب عالم‌گیر نیز از ذهنم رفته است.

هوش مصنوعی: این همه نور و روشنایی از یاد کسی است که فقط خوشبختی من به درگاه او وابسته است و جز او کسی دیگر این خوشبختی را به من نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: خلق و خوی نوردین، که به عنوان بزرگ‌ترین هنرمند شناخته می‌شود، همیشه با هنرش و از طریق کارهایش جاذبه‌ای بی‌نظیر به من می‌دهد.

هوش مصنوعی: کسی که از اثر تربیت خود به من لطف و بخشش کرد و چون چرخ گردن، به گردن من ناز کشید.

هوش مصنوعی: از اینکه توانستم با خوبی و محبت او مواجه شوم، شرمنده‌ام، چون او از دریاهای بزرگ کرم و لطفش، بسیار از خوبی‌ها و مهربانی‌ها را به من بخشیده است.

هوش مصنوعی: وقتی که چشمم به خاک آن در آشنا شد، دیگر همه جواهرات و زیبایی‌ها از نظر من بی‌ارزش شدند.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر دلسوزی و محبت به اهل هنر، به ما نزدیک شده‌ای، به من کمک کن تا دلم شاد شود.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانستم که با نفس‌های تو، جانم تقویت می‌شود و این آموزش‌ها را از تو به عنوان استاد دریافت می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که خط زیبای تو را دیدم و مفهوم لطیف آن را درک کردم، دیگر نه به گل فکر کردم و نه به شمشاد.

هوش مصنوعی: جانم به عشق کلام تو آغشته شده و گویی شیرینی صحبت‌هایت به من دلی شاداب و سرشار از عشق داده است.

هوش مصنوعی: چشم من با نوشته‌های تو بازی کرد و به آن وابسته شد. به همین خاطر است که از چشمانم اشک به خاطر تو سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: من بنده و شیفته‌ی هنر تو هستم و بدون هیچ نوع خجالتی هرچه را که به ذهنم می‌رسد، بی‌پروا به تو می‌گویم و تو همه‌ی آن‌ها را به من می‌دهی.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به مدت یک ساعت از نعمت‌های تو سخن بگویم، حتی اگر عمرم به هفتاد سال طول بکشد.

هوش مصنوعی: من تقدیری دارم که اگر از تشنگی بمیرم، حتی اگر تمام آب دجله را بر سرم بریزند، باز هم حالم بهتر نمی‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تنها یک کلام و مثال می‌تواند دنیایی را برای من باز کند، اما جز از رنج و درد عمیق هیچ چیز دیگر نمی‌تواند در من گشایشی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: تیغ اگرچه در دنیا تاثیرگذار و قدرتمند است، اما چه فایده‌ای دارد وقتی که من قدرت استفاده از آن را ندارم؟

هوش مصنوعی: با این سرعت و بی‌رحمی لشکر ناامیدی به سمتم می‌آیند، آه، اگر کمک تو به من نرسد، فریاد من در بی‌کسی می‌ماند.

هوش مصنوعی: من حتی یک تار موی خود را هم بدون کمک و حمایت تو رها نمی‌کنم، و اگر تمام وجودم مانند خنجر فولادین باشد، باز هم نمی‌توانم بدون دستگیری تو ادامه دهم.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که چه چیزی به من داده‌اند در این جهان؟ اینجا رنج و زخم‌هایی هستند که برایم به وجود آمده‌اند و من در برابر آن‌ها با صد بار مرگ مقاومت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: آب‌رویی که برای نان و زندگی‌ام داشتم، حالا با غم و اندوهی که از ظلم و بی‌عدالتی به من رسیده، سوخته است.

هوش مصنوعی: من اختیار و تصمیم خود را به هیچ‌وجه در دست کسی نمی‌گذارم، چون به من برکت و فهم داده شده است.

هوش مصنوعی: در این مزرعه، من قاعده‌ای را مشاهده کردم که خودش بر مبنای منکر است و همین قاعده، پایه‌ام را تهدید می‌کند.

هوش مصنوعی: پشته‌ای از غلات به باد رفته است و وقتی آن را تقسیم کردند، سهم آن به قحبه‌ها رسید و من از آن بی‌نصیب ماندم.

هوش مصنوعی: با لباس سفید و ظریف، فرزند آرزوهایم به درگاه آمد تا از من حساب و کتاب را بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر مولای من از این نقطه به بعد مرا آزاد کند، تا ابد بر بندگی‌ات ادامه می‌دهم.